ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΙΑΜΑΛΗ
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2016 και τρία χρόνια πλέον ζητά εκλογές. Και ναι επιτέλους φέτος θα γίνουν εκλογές. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα πολύ με έχει κουράσει αυτή η συνεχής εκλογολογία. Παίζουμε τρία χρόνια τώρα την κολοκυθιά τον εκλογών. Κι αν δεν γίνουν τότε, πότε να γίνουν; E, ας γίνουν τότε, δεν αντέχουν μέχρι τότε, δεν βγάζουν χειμώνα, δεν βγάζουν άνοιξη, δεν βγάζουν καλοκαίρι, δεν βγάζουν φθινόπωρο. Έβγαλαν 4 χρόνια τελικά. Με κάθε αξιολόγηση ερχόταν και ένα ακόμη αίτημα για εκλογές, με την έξοδο από τα Μνημόνια, ξανά αίτημα για εκλογές, μέχρι και με τις άδειες Κουφοντίνα έμπαινε θέμα εκλογών ενώ θέμα εκλογών μπήκε με έναν μαγικό τρόπο και με την Βενεζουέλα. Mε τις εκλογές θα σπάσει και το «άβατο» των Εξαρχείων. Τι θα φάτε εσείς για μεσημέρι; Εμείς θέλουμε εκλογές.
Oποιο κι αν είναι το ερώτημα, οι εκλογές είναι η απάντηση για την αντιπολίτευση. Βέβαια όταν ήταν η ΝΔ κυβέρνηση, οι εκλογές ήταν αποσταθεροποιητικές για την οικονομία, ενοχλούσαν τις αγορές, προκαλούσαν νεύρα στον Σόιμπλε και αλλεργίες στον Ντάισελμπλουμ.
Φέτος η χρονιά είναι εκλογική, έχουμε δύο αυτοδιοικητικές κάλπες, έχουμε ευρωεκλογές και έχουμε και τις εθνικές εκλογές με την κυβέρνηση να διατείνεται ότι θα εξαντλήσει την τετραετία και θα τις κάνει Οκτώβρη, με τους δημοσιογράφους να αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο για τετραπλές κάλπες τον Μάη και τη ΝΔ από πριν αλλάξει ο χρόνος να μιλά για εκλογές τον Φλεβάρη που δεν γίνονται, τον Μάρτη που δεν προλαβαίνουμε και τώρα σκάει και το σενάριο του εκλογικού αιφνιδιασμού τον Απρίλη.
Η κολοκυθιά των εκλογών καλά κρατεί αλλά μεταξύ μας, όσο δυνατές κι αν είναι οι κραυγές για εκλογές αυτό που θα τις κρίνει θα είναι το αφήγημα για την επόμενη τετραετία. Τι θέλουν να κάνουν; Mε ποιους και υπέρ ποιών; Και οι κραυγές για τις εκλογές δεν μπορούν να καλύψουν τη ερεβώδη σιωπή για το σχέδιο για την επόμενη μέρα, ούτε για το ασφαλιστικό Πινοσέτ, ούτε για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, ούτε για το outsourcing, ούτε για τις απολύσεις στο δημόσιο και το λουκέτο στην ΕΡΤ (με τανκς ή άνευ). Ούτε το «αντιΣΥΡΙΖΑ» μέτωπο και το αφήγημα του για στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετά ισχυρό για να συσπειρώσει τον κόσμο στις τάξεις των «αντιΣΥΡΙΖΑ» κομμάτων, γιατί μετά από αυτό φαίνεται πως υπάρχει ένα «μετά βλέπουμε». Η αυτοπαγίδευση του πολιτικού συστήματος στην κολοκυθιά των εκλογών, σόρρυ αλλά δεν βοηθάει. Ας γίνει η συζήτηση πολιτική για να μην περιοριζόμαστε κι εμείς στα εκλογικά σενάρια. Όχι γιατί κουραζόμαστε οι δημοσιογράφοι, αλλά γιατί η απάντηση του κόσμου θα είναι η αδιαφορία και ο γαλάζιος τυφώνας θα είναι ψιχάλα.
