Δεν περνά ο εκβιασμός των δανειστών
Και των επιχειρηματικών δανείων με εγγύηση ακινήτου
ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ να προχωρήσει ακόμα και μονομερώς στην ψήφιση του νόμου που αφορά στην προστασία της πρώτης κατοικίας εμφανίζεται η κυβέρνηση αρνούμενη τις πιέσεις των δανειστών οι οποίοι με τις αλλαγές που προτείνουν αφήνουν απροστάτευτους χιλιάδες δανειολήπτες.
Μία ακόμα μαραθώνια τηλεδιάσκεψη πραγματοποιήθηκε χθες και διήρκησε 3,5 ώρες με τη συμμετοχή των Ευκλείδη Τσακαλώτου, Γιώργου Χουλιαράκη, Δημήτρη Λιάκου και Δημήτρη Παπαγιαννάκου.
Σύμφωνα με πληροφορίες οι εκπρόσωποι των θεσμών επέμειναν στον περιορισμό των δανειοληπτών και ειδικά για τα επιχειρηματικά δάνεια που είχαν δοθεί με εγγύηση την πρώτη κατοικία.
Οι θεσμοί επέμειναν και χθες στη μείωση της αξίας της εν υποθήκης κατοικίας από τα 250.000 ευρώ στα 150.000 ευρώ.
Τελικά από τη διαπραγμάτευση φαίνεται ότι έχουν καταλήξει σε μία συμφωνία που προβλέπει ότι το ύψος της συνολικής αξίας της ακίνητης περιουσίας σε σχέση με το υπόλοιπο του κόκκινου δανείου να αντιστοιχεί στο 100% της αξίας του δανείου.
Οι θεσμοί επέμειναν ότι για να ενταχθεί ένας δανειολήπτης στο νέο νόμο θα πρέπει οι καταθέσεις που έχει στις τράπεζες να μην υπερβαίνουν τις 25.000 ευρώ.
Αντίθετα η κυβέρνηση επιμένει στις προτάσεις της που παρουσίασε και σύμφωνα με τις οποίες θα δίνεται η δυνατότητα προστασίας της πρώτης κατοικίας αν οι καταθέσεις του οφειλέτη δεν είναι πάνω από το 50% της οφειλής του και το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του δεν υπερβαίνει το 200% της οφειλής του.
Η κυβέρνηση προτείνει επίσης την κάλυψη των δανείων που βρίσκονται σε καθυστέρηση έως 31 Δεκεμβρίου του 2018.
Το τελικό σχέδιο αναμένεται να συμφωνηθεί στο Euro Working Group που θα πραγματοποιηθεί στις 25 Μαρτίου προκειμένου να ετοιμαστεί το Eurogroup που θα συνεδριάσει στις 5 Απριλίου.
Βέβαια δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο οι θεσμοί να δώσουν το πράσινο φως νωρίτερα για να προχωρήσει η κατάθεση του νομοσχεδίου.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να νομοθετήσει την προστασία της πρώτης κατοικίας ακόμα και μονομερώς σε περίπτωση κατά την οποία οι θεσμοί επιμείνουν σε αλλαγές οι οποίες αν γίνουν αποδεκτές αλλάζουν ριζικά το καθεστώς προστασίας της πρώτης κατοικίας με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια εξέλιξη για δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες.
