Κεντροαριστεροί «δεξιόχειρες»

Ο καθηγητής Γιάννης Μεταξάς, έδωσε κάποτε σε συνομιλητή του, που εμφανιζόταν υπεραριστερός στα λόγια, αλλά με συντηρητικό «δια ταύτα», μια «πληρωμένη» απάντηση: «Μη μου βγαίνετε από τα αριστερά, με δεξιό μήνυμα».

 Η απάντηση αυτή ταιριάζει, νομίζουμε, «γάντι» σε κάποιους «δοκησίσοφους» του δημόσιου βίου, που, ενώ στα λόγια «ορκίζονται» στο όνομα της Κεντροαριστεράς και της  παράδοσης του παλιού ΠΑΣΟΚ, στο «δια ταύτα» παρουσιάζονται πιο δεξιοί ή, ακριβέστερα, πιο «Μητσοτακικοί» κι απ` τον Κυριάκο . Αυτοπροβάλλονται, μάλιστα, ως αυτόκλητοι «σύμβουλοι» ή «εξωτερικοί συνεργάτες» του προέδρου της ΝΔ, αν και ορισμένες από τις «συμβουλές» τους, όπως το να διαγραφεί ο Κώστας Καραμανλής, μοιάζουν με «χορό του Ζαλόγγου» και μάλλον υπακούν σε προσωπικά απωθημένα των ίδιων . Όπως δε έχουμε και άλλοτε αναπτύξει, οι εν λόγω- Κεντροαριστερής καταγωγής- «δεξιόχειρες», έχουν προ πολλού αποβάλλει οποιοδήποτε «φύλλο συκής», αφού δικαιολογούν και τις πιο  οπισθοδρομικές προβολές του σημερινού αρχηγού της ΝΔ, στις πιο σκοτεινές όψεις του παρελθόντος της παράταξης. Απ` αυτή την άποψη, μάλλον συνεπής προς τις ύστερες επιλογές τους είναι η πλήρης και απροκάλυπτη ταύτιση τους, με την εμφυλιοπολεμική ρητορική της ηγεσίας της ΝΔ και στο θέμα που προέκυψε, με τη δικογραφία για τη «Novartis» και την εμπλοκή πολιτικών προσώπων. Ανέλαβαν χωρίς δισταγμό, το ρόλο του «συνηγόρου υπεράσπισης», όλων ανεξαιρέτως των εμπλεκομένων, αναμασώντας τα περί επανάληψης του «βρόμικου 89», παραβλέποντας ή αποκρύπτοντας, ποιων πρόγονοι υπήρξαν οι ενορχηστρωτές των «πάμπερς».

 Η μία εκδοχή του εν λόγω φαινομένου, πιθανώς συνδέεται με την αγωνιώδη αναζήτηση προσωπικών ρόλων. Υπάρχει όμως και το πολιτικό στοιχείο που αφορά την καλλιέργεια πρόσφορου κλίματος, για μελλοντικές κυβερνητικές συμπράξεις, που θ` αποτελούν πιστή αναπαραγωγή της περιόδου 2012-15 ή, ακριβέστερα, της περιόδου 2013-15 (μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από το κυβερνητικό σχήμα). Μερικοί, άλλωστε, της ανωτέρω κατηγορίας, δεν κρύβουν την άποψη τους, ότι εκείνη η σύμπραξη δεν αποτελούσε παρέκκλιση, οφειλόμενη σε εξαιρετικές και μη επαναλαμβανόμενες συνθήκες, αλλά είχε και πρέπει να αποκτήσει στρατηγικά χαρακτηριστικά, ως μια πιο μόνιμη σύμπλευση των δύο χώρων. Οι εξελίξεις στο περιώνυμο σκάνδαλο, από τους εκφραστές αυτής της άποψης, προσλαμβάνονται ως ένα επιπλέον επιχείρημα, υπέρ των θέσεων τους. Υπ` αυτή την οπτική γωνία, αποκτούν πρόσθετο ενδιαφέρον, οι εσωτερικές αναταράξεις, στην αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και κάποιες ενδιαφέρουσες διαφοροποιήσεις, στο «Κίνημα Αλλαγής».

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ