Κάθε πέρσι, με λιγότερα χρήματα, και καλύτερα στην παιδεία!

OποΙα ουρανομικης αντίφαση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη σε μια μόνο δήλωση με ελάχιστες λέξεις!

Μετά την παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης του Κέντρου Ανάπτυξης της Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ, η οποία παρουσιάζει, με στοιχεία, την ελληνική εκπαίδευση να γλείφει τον πάτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε συγκριτικούς ποιοτικούς δείκτες επιδόσεων, με χαρά και ικανοποίηση διάβασα να δηλώνει τα ακόλουθα: «Δεν φταίει μόνο για την κρίση στην εκπαίδευση η έλλειψη χρημάτων, φταίει και ένα σύνολο νοοτροπιών που βαστούν το σχολείο σήμερα στο περιθώριο της καινοτομίας, των δραστηριοτήτων και σε ένα προσανατολισμό πιο δυναμικό». Κι ενώ ήμουνα έτοιμος να τρίψω τα χέρια από ικανοποίηση και να κραυγάσω ένα «μπράβο» προσγειώθηκα απότομα διαβάζοντας αμέσως την ακόλουθη, αντιφατική, δήλωση με την οποία επανέλαβε τις τελευταίες εξαγγελίες του περί σχεδίου 20.000 διορισμών σε βάθος τριετίας. «Χωρίς αυτές τις προσλήψεις το σχολείο δεν μπορεί να λειτουργήσει», τόνισε, σα να είναι οι προσλήψεις αυτές χωρίς… πρόσθετα χρήματα για να συνεχίζουμε τις απογοητευτικές αυτές επιδόσεις στην Ευρώπη.

Πάντως, η μελαγχολική διαπίστωση της έκθεσης για την Ελλάδα ότι η πρόοδος εκσυγχρονισμού του εκπαιδευτικού συστήματος αποτυγχάνει, την ώρα που χώρες με αντίστοιχα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα (Σλοβακία, Πορτογαλία, Εσθονία, Λετονία κ.ά.) εμφανίζουν σαφώς καλύτερη εικόνα, επιβεβαιώνει τη μόνιμη δική μου τα είκοσι χρόνια για τη άλωση της παιδείας μας ύστερα από τις λεγόμενες «εκπεδεφτικές» μεταρρυθμίσεις και τις θεαματικές ασκήσεις μοντερνισμού και μεταμοντερνισμού, τόσο ως προς τη μέθοδο διδασκαλίας, όσο και ως προς τις παιδαγωγικές της αρχές, που προκάλεσαν το χαλασμό στην ελληνική εκπαίδευση και την επιδείνωση του λειτουργικού αναλφαβητισμού.

Το πρώτο σχεδόν αφυπνιστικό αποκαρδιωτικό συμπέρασμα για την αποτελεσματικότητα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος προέκυψε  από μεγάλη έρευνα, την οποία διενήργησε το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών υπό την εποπτεία της καθηγήτριας Μαρίας Τζάνη και η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 31 Μαΐου 2000. Από την έρευνα αυτή προέκυψε ότι, σε σχέση με την ανάλογη έρευνα που είχε γίνει το 1993, οι επιδόσεις των μαθητών τόσο στη γλώσσα όσο και στη μαθηματική ικανότητα ήταν ακόμη χειρότερες. Δηλαδή, κάθε πέρσι και καλύτερα. Διότι, η κατάσταση στην παιδεία μας ήταν καλύτερη το 1993, πολύ καλύτερη το 1986, όταν οι λειτουργικώς αναλφάβητοι μαθητές ήταν το 36%, και σχεδόν… άριστη πριν από το 1977, όταν άρχισε ο μεγάλος χαλασμός στην ελληνική παιδεία και όταν, πριν από το 1977, τα σχολεία ήταν λιγότερα και οι δάσκαλοι ακόμη λιγότεροι…