Oπως προκύπτει από τη σύγκριση στοιχείων με τα αντίστοιχα του κρίσιμου2009, κάθε πέρσι είναι και καλύτερα στον τομέα της υγείας. Θυμήθηκα την Έκθεση του Ευρωπαϊκού Πίνακα Κατάταξης Καταναλωτών Υπηρεσιών Υγείας (EHCI) για το 2009 στην οποία η Ελλάδα συγκαταλεγόταν μεταξύ των λιγότερο «φιλικών» προς τον ασθενή συστημάτων υγείας, με τα μεγαλύτερα προβλήματα να καταγράφονται στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες, την ενημέρωση των ασθενών και τις πληρωμές «κάτω από το τραπέζι».
Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η Ελλάδα για το 2009 έπεσε στην 24η θέση μεταξύ 33 χωρών σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση του ΕΣΥ από τους ίδιους τους καταναλωτές, ενώ το 2008 βρισκόταν στην 19η θέση.
Στην έκθεση αυτή γινόταν αναφορά σε προβλήματα που επισημαίνει, ύστερα από επτά χρόνια και η έρευνα του ΣΕΒ, όπως ο μεγάλος αριθμός γιατρών (υψηλότερος στην Ευρώπη, με περίπου 530 γιατρούς ανά 100.000 πληθυσμού) και τα ιατρικά μηχανήματα, όπου στην Ελλάδα ήταν, όπως επισημαίνεται, εγκατεστημένα 201 συστήματα μαγνητικής τομογραφίας, εκ των οποίων τα 31 σε δημόσια νοσοκομεία και τα 170 σε μονάδες του ιδιωτικού τομέα.
Ειδικότερα, η Ελλάδα συγκέντρωσε 600 βαθμούς -με άριστα τους 1.000- σε έξι βασικούς τομείς: δικαιώματα και πληροφόρηση των ασθενών, ηλεκτρονικές υπηρεσίες υγείας, χρόνος αναμονής για θεραπεία, φαρμακευτική περίθαλψη, αποτελέσματα θεραπευτικών αγωγών και εύρος- περιορισμοί των παρεχόμενων υπηρεσιών. Στον Ευρωπαϊκό Πίνακα Κατάταξης Καταναλωτών Υπηρεσιών Υγείας (ΕΗCI) την πρώτη θέση κατελάμβανε το 2009 η Ολλανδία (863 βαθμοί), και ακολουθούσαν η Δανία (819 βαθμοί), η Ισλανδία και η Αυστρία. Στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται η Βουλγαρία (448), η Ρουμανία και η Λεττονία.
Σπεύδουμε να επισημάνουμε ότι όλα αυτά τα προβλήματα δημιουργήθηκαν από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, κυρίως μετά το 1990, οι οποίες προεκλογικά έταζαν «λαγούς με πετραχήλια» και είχαν αναγάγει και τον τομέα της υγείας σε χώρο έντονου κομματικού ανταγωνισμού πάντοτε «για το καλό μας»!
Πράγματι, στη χώρα μας ουδέποτε οικοδομήθηκε ένα πλήρες, ποιοτικό και αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας και Πρόνοιας. Το ΠΑΣΟΚ, αρχικά, βύθισε στο χάος και εντέλει διέλυσε τους φορείς πρόνοιας (Νόμος 2646/98) και έθεσε το νομικό πλαίσιο στο οποίο στηρίχτηκαν οι κυβερνητικές παρεμβάσεις της ΝΔ (Νόμος 2889/01, Νόμος 3106/03), προβάλλοντας μάλιστα ως λύση τον εθελοντισμό στην παροχή υπηρεσιών υγείας-πρόνοιας. Ανάλογες πολιτικές προωθήθηκαν και από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη χρόνια υποχρηματοδότηση, τη διεύρυνση των ανισοτήτων, την αύξηση του ύψους της συνολικής ιδιωτικής δαπάνης για την υγεία.
