Κατέρρευσαν με πάταγο οι πυλώνες της διαπλοκής

Τελείωσαν τα συγκροτήματα των βαρόνων της ενημέρωσης

Τεράστιες οι ευθύνες του παλιού διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, των μεγαλοδημοσιογράφων, που είχαν τεθεί στην υπηρεσία του καρτέλ και των εργατοπατέρων της ΕΣΗΕΑ, που εργολαβικά είχαν αναλάβει να κλείσουν τις σωστές εκδοτικές επιχειρήσεις και τα κανάλια, που δεν παραδόθηκαν στο σύστημα

Στη διάρκεια της οκταετίας Σημίτη, με την απόλυτη κυριαρχία της συναλλαγής, της διαπλοκής, της διαφθοράς και της ληστείας του δημόσιου χρήματος, γιγαντώθηκαν τρία δημοσιογραφικά συγκροτήματα.

Σε μια χώρα δέκα εκατομμυρίων κατοίκων κυκλοφορούσαν κυριακάτικες εκδόσεις πολυσέλιδες με πολλά ένθετα περιοδικά, βιβλία, CD και άλλα δώρα για τους αγοραστές, γιατί περί αυτού πρόκειται και όχι για αναγνώστες όπως τους χαρακτήριζαν τα τρία συγκροτήματα στην προσπάθειά τους να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος με το πολιτικό σύστημα το οποίο είχε τεθεί σε κατάσταση ομηρίας από τους βαρόνους.

Αν μετρούσε κανείς τις σελίδες των τότε κυριακάτικων φύλλων, μαζί με τα περιοδικά και τα βιβλία που τις συνόδευσαν θα αποκάλυπτε ότι πρόκειται για εκδόσεις – μαμούθ με τεράστιο κόστος.

Οι ξένοι δημοσιογράφοι που έρχονταν στην Ελλάδα και έτυχε να φιλομετρήσουν τα Κυριακάτικα και τα Σαββιάτικα φύλλα δεν πίστευαν στα μάτια τους!

Το ερώτημα είναι πως μια χώρα που έχει υποτυπώδη οικονομία και δεν παράγει τίποτα, διαθέτει αγορά για τόσο μεγάλες εκδόσεις.

Τα τρία δημοσιογραφικά συγκροτήματα της διαπλοκής είχαν φτάσει σε σημείο να απασχολούν περισσότερους από τρεις χιλιάδες εργαζόμενους, στην πλειοψηφία τους δημοσιογράφους.

Το περίεργο ήταν ότι οι αμοιβές των δημοσιογράφων κυμαίνονταν σε επίπεδα Coldman Sachs.

Τα συγκροτήματα της διαπλοκής μοίραζαν λεφτά με το τσουβάλι. Δημοσιογράφοι που μετακινούνταν από αμιγώς εκδοτικές επιχειρήσεις στα έντυπα της διαπλοκής έπαιρναν μισθούς που μερικές φορές ξεπερνούσαν τις δέκα χιλιάδες ευρώ το μήνα!

Κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει με όρους οικονομικούς πως μπορούσαν να επιβιώσουν τα συγκεκριμένα μαγαζιά της διαπλοκής.

Βέβαια, οι βαρόνοι είχαν το σχέδιό τους και δεν τους ενδιέφερε το κόστος έκδοσης, γιατί απλά το μετακυλούσαν στο δημόσιο κορβανά, μονοπωλώντας και λεηλατώντας την κρατική διαφήμιση.

Το υπόλοιπο παθητικό το κάλυπταν με αρπαχτές από το χρηματιστήριο, με τα υπερκέρδη από τα δημόσια έργα, που αναλάμβαναν απευθείας στην περίπτωση του ομίλου Μπόμπολα και στη διαμεσολάβηση των προμηθειών για τα υπόλοιπα δύο συγκροτήματα.

Υπερβαίνοντας κάθε όριο νομιμότητας έφτασαν σε σημείο να εκβιάζουν και τις τράπεζες, με αποτέλεσμα τα συγκροτήματα της διαπλοκής να γίνουν ριχτάδικα και να μεταφέρουν ένα μεγάλο μέρος του παθητικού στις τράπεζες, με τα λεγόμενα θαλασσοδάνεια.

Στην ουσία οι βαρόνοι της διαπλοκής με όπλο τις πολυσέλιδες εκδόσεις με τις οποίες εκτόπισαν τους παραδοσιακούς εκδότες, δημιούργησαν ένα μονοπώλιο, με το οποίο χειραγωγούσαν τη δημόσια ζωή, επέβαλαν τους όρους στην πολιτική εξουσία και στην ουσία οι ίδιοι μοίραζαν τα δημόσια έργα, τις προμήθειες και τη χρηματοδότηση από τις τράπεζες.

Σε αγαστή συνεργασία με τους μεγαλοδημοσιογράφους, στους οποίους είχαν εξασφαλίσει εξωφρενικές αμοιβές και πολυθεσία στον δημόσιο τομέα, τις ΔΕΚΟ, αλλά και τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις με το κόλπο των συμβούλων επικοινωνίας ή των υπευθύνων των γραφείων τύπου, οι βαρόνοι της διαπλοκής κατάφεραν να διαμορφώσουν ένα φαύλο κύκλο συναλλαγής και διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας ζωής.

Στο κόλπο συμμετείχαν ενεργά και οι εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ, οι οποίοι έστηναν απεργίες στις εκδοτικές επιχειρήσεις που βρίσκονταν έξω από το καρτέλ της διαπλοκής, τις περισσότερες από τις οποίες οδήγησαν σε λουκέτο.

Οι βαρόνοι της διαπλοκής, αφού αντέστρεψαν την πυραμίδα και έγιναν αυτοί τα αφεντικά και οι πολιτικοί, μετατράπηκαν σε υπηρέτες τους, ρήμαξαν στην κυριολεξία τον τόπο ειδικά στην οκταετία Σημίτη, που έγινε το μεγάλο πλιάτσικο.

Στη συνέχεια χρεοκόπησαν και τα υπερτροφικά και υπερμεγέθη συγκροτήματά τους, αφού δεν ήταν συνηθισμένοι να βάζουν το χέρι στην τσέπη τους.

Φέσωσαν τις τράπεζες με εκατοντάδες εκατομμύρια θαλασσοδάνεια, εγκαταλείποντας παράλληλα στην τύχη τους και τους δημοσιογράφους φιλιππινέζες τους οποίους για δεκαετίες χρησιμοποιούσαν ως πιστόλια για να ελέγχουν την πολιτική ζωή.

Ο φαύλος κύκλος της διαπλοκής ολοκλήρωσε τον κύκλο του.

Τα ριχτάδικα που είχαν στήσει οι βαρόνοι κατέρρευσαν με πάταγο και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι έμειναν χωρίς νταβατζήδες, έχοντας εξασφαλίσει τεράστια ποσά μαύρα και άσπρα για να ζήσουν πλουσιοπάροχα αυτοί και τα παιδιά τους.

Οι εργατοπατέρες της ΕΣΗΕΑ, που ταυτίστηκαν με τους βαρόνους της διαπλοκής και ήταν χωμένοι στο σύστημα της συναλλαγής, κρύβονται πλέον στα λαγούμια και όλοι περιμένουν την επόμενη μέρα στο εκδοτικό και τηλεοπτικό τοπίο.

Το ζήτημα βέβαια είναι αυτοί αν εξακολουθήσουν να εξασφαλίζουν ιδιότυπη ασυλία, αυτοί που έστησαν τη μεγαλύτερη απάτη σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και της ενημέρωσης.

Και δεν μιλάμε για ευθύνες των νταβατζήδων, οι οποίοι έκαναν τις δουλειές τους, αντιγράφοντας πρακτικές της Σικελιανικής μαφίας, αλλά και τον εσμό των μεγαλοδημοσιογράφων και των εργατοπατέρων που εγκλημάτησαν στην κυριολεξία σε βάρος της ενημέρωσης και των εκδοτικών επιχειρήσεων, γιατί είχαν αναλάβει εργολαβικά να στηρίξουν με το αζημίωτο μάλιστα το καρτέλ.