Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για την ηγεσία του ΟΟΣΑ φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο μία συζήτηση που πλέον έχει «παλιώσει», αφού διεξάγεται ήδη από το πρώτο Μνημόνιο: πώς είναι δυνατόν το κόμμα που κυριάρχησε στη Μεταπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, να αποτελεί απλώς μία «δεξαμενή» παλιών στελεχών που ψάχνουν νέους πολιτικούς δρόμους και «μετεγγραφές» δεξιά και αριστερά;
Το πόσα στελέχη που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ έχουν πλέον ενταχθεί στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανές και ο παρών χώρος της εφημερίδας δεν φτάνει για να αρχίσει κανείς την καταγραφή και το μέτρημα. Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τους «ΠΑΣΟΚογενείς» -και, ειδικότερα, τους πρώην «εκσυγχρονιστές»- που έχουν βρει ή ψάχνουν να βρουν φιλόξενη αγκαλιά στην ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη: εντάξει, η Άννα Διαμαντοπούλου δεν παίρνει κάρτα μέλους της ΝΔ, όμως η αποδοχή της πρότασης του πρωθυπουργού παράγει έναν προφανή πολιτικό συμβολισμό. Έναν συμβολισμό που βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με την περυσινή τοποθέτησή της για την «ανάγκη» να πάρει αυτοδυναμία ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Άλλωστε, μην ξεχνάμε πόσο «αυτόματη» και σχεδόν «αυτονόητη» ήταν και η μετεγγραφή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στη ΝΔ, δια της αποδοχής μίας υπουργικής θέσης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Είπαμε, όμως: η συζήτηση πάλιωσε. Τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας έχουν στρατηγική στόχευση να κυριαρχήσουν στον χώρο του πολιτικού Κέντρου και, ως εκ τούτου, οι προσπάθειες «λεηλασίας» του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ θα είναι διαρκείς και εντατικές. Και ταυτοχρόνως, κάθε φορά που θα μετακινείται και κάποιο στέλεχος είτε δεξιά είτε αριστερά, θα ανοίγει στο εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη η συζήτηση την οποία άνοιξε, απορών, ο Ανδρέας Λοβέρδος: «συγκυβερνάμε με τη ΝΔ και δεν το ξέρουμε», διερωτήθηκε ο κοινοβουλευτικός εκπροσώπος του ΚΙΝΑΛ, ενώ άλλα στελέχη όχι μόνο ευχήθηκαν στην Άννα Διαμαντοπούλου καλή επιτυχία, αλλά ισχυρίστηκαν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να βρει από την παράταξή του στελέχη του ίδιου κύρους και της ίδιας εμβέλειας, εξ ού και «κλέβει» από το ΠΑΣΟΚ. Πάντως, αν το ΚΙΝΑΛ δεν έχει πλέον φιλοδοξία να αποτελεί «δεξαμενή ταλέντων» για τους δύο μεγάλους πόλους του πολιτικού σκηνικού, τότε οφείλει να αποκτήσει πολιτικό στίγμα και να αποφασίσει προς τα πού θέλει να πάει και τί εκπροσωπεί. Στην περίπτωση αυτή, δε θα απαντηθεί μόνο η απορία Λοβέρδου, αλλά η κ. Γεννηματά θα διασφαλίσει ότι θα υφίσταται απώλειες μόνο από την μία πλευρά. Είτε αυτή είναι από δεξιά, είτε από αριστερά…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
