Μπορεί ο πρωθυπουργός να επιθυμεί να θεωρείται “πρωταθλητής” στις πράσινες πολιτικές ωστόσο η πραγματικότητα πόρρω απέχει από αυτή την επικοινωνιακή επιθυμία. Και δεν είναι μόνο ο αντιπρόεδρος της ΝΔ και υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Χατζηδάκης που βιάστηκε μέσα σε περίοδο πανδημίας να περάσει από τη Βουλή τον περιβαλλοκτόνο νόμο του. Είναι και ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης που πριν από λίγες μέρες, ήταν ο κεντρικός προσκεκλημένος της πανηγυρικής υποδοχής των επιχειρηματιών που χρηματοδοτούν το Cassiopi Project που, σύμφωνα με τις μαζικές καταγγελίες και αντιδράσεις, πρόκειται να καταστρέψει την, απαράμιλλου φυσικού κάλλους, περιοχή του Ερημίτη, στην Κέρκυρα. Εκεί, όπως μαρτυρά και σχετικό βίντεο που έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου, ο, κατά τα άλλα “πράσινος” πρωθυπουργός, ακούγεται να λέει το ανεκδιήγητο σχετικά με την περιοχή πρασίνου του Ερημίτη: “Η εναλλακτική ποια θα είναι; Να μην κάνουμε τίποτα. Κάποια στιγμή θα καεί… και τότε…” “Θα μείνει μόνο ο ανεμόμυλος” ακούγεται να προσθέτει κάποιος από παρευρισκόμενους.
Ειλικρίνεια ή αφέλεια; Και τα δύο; Μικρή σημασία έχει. Πρόκειται για ένα θλιβερά γνωστό επιχείρημα περί επενδύσεων που… τσιμεντώνουν το περιβάλλον ενώ ‘κατά βάθος’ το προστατεύουν! Τώρα μάλιστα έχουν και τη βοήθεια του νόμου Χατζηδάκη που κατεδαφίζει το θεσμικό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος.
Η κυβέρνηση της αριστείας δείχνει έτσι αποφασισμένη να λειτουργήσει με κριτήρια της δεκαετίας του 1950, της εποχής της τσιμεντοποίησης στο όνομα μιας στρεβλής ανάπτυξης, τις συνέπειες της οποίας πληρώνει ο τόπος δεκαετίες μετά. Ειδικά μάλιστα σήμερα, περίοδο κλιματικής κρίσης, η χώρα έχει την ατυχία να κυβερνάται από μια εξουσία που αντιμετωπίζει, όπως άλλωστε φαίνεται και από το πρόσφατο νομοσχέδιο που φέρνει στη Βουλή περί ηλεκτροκίνησης, το περιβάλλον αποκλειστικά με όρους θεαθήναι ενώ επί της ουσίας αβαντάρει πάντα το νόμο του κέρδους.
