Καλοί και κακοί

Για καταμερισμό ρόλων μεταξύ «καλών» και «κακών» είχε κάνει λόγο ο καθηγητής Αλέξης Μητρόπουλος, θεωρώντας «εικονική» την υποτιθέμενη διαφωνία των Ευρωπαίων εταίρων και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, σε ότι αφορά τα λεγόμενα «σκληρά μέτρα».

 Ο Αλέξης Μητρόπουλος, μάλιστα, έχοντας και τις εμπειρίες από τον αντιδικτατορικό αγώνα, έκανε παραλληλισμό με τους βασανιστές της χούντας, θυμίζοντας συνειρμικά τα περί «εικονικού πνιγμού» του Γιάνη Βαρουφάκη. Τα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες-και ανεξάρτητα από την τελική έκβαση-δείχνουν να δικαιώνουν τον Αλέξη Μητρόπουλο, διαψεύδοντας τις προσδοκίες-και της κυβέρνησης, ότι δήθεν οι Ευρωπαίοι εταίροι θα «έβαζαν πλάτη» υπέρ της Ελλάδας, υπερασπιζόμενοι, με αιχμή τα εργασιακά, το κοινοτικό κεκτημένο. Μα, δεν άκουσαν τη δήλωση του προέδρου της Κομισιόν (του «φιλέλληνα» κου. Γιούνκερ) που υποστήριξε ανενδοίαστα, ότι το κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει εφαρμογή σε χώρες, που βρίσκονται σε Μνημόνιο, δηλαδή την εξής μία, την Ελλάδα; Αφήστε που οι «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», που επικαλείται και η δική μας πλευρά, έχουν γίνει «λάστιχο», δημιουργώντας συνθήκες εργασιακής «ζούγκλας», ακόμη και σε χώρες, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, συντελώντας καθοριστικά στην πολιτική «αποκαθήλωση» των Φρανσουά Ολάντ και Ματέο Ρέντσι. Θα έπρεπε, γενικότερα, να είχαμε αξιολογήσει σωστά τα «πρόδρομα συμπτώματα», από την en bloc εμφάνιση όλων των θεσμών, Ευρωπαίων και Ταμείου, απέναντι στην ελληνική πλευρά, στο Eurogroup του Ιανουαρίου, προβάλλοντας ενιαία τις απαιτήσεις, με τις οποίες βρίσκεται, τώρα, αντιμέτωπη, η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα. Αλλά και οι δηλώσεις, που δεν προέρχονται μόνο από το Βερολίνο ή το Άμστερνταμ, αλλά και από το Παρίσι, που έθεταν ως εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση, τη συμμετοχή του ΔΝΤ, προφανώς με όσα αυτή η συμμετοχή συνεπάγεται. Η στάση τους, συνεπώς, στο πλαίσιο του λεγόμενου «κουαρτέτου», μόνο έκπληξη δε θα έπρεπε να προκαλεί. Το μόνο, ίσως, που μένει να απαντηθεί, είναι αν πρόκειται, μόνο, για αγοραίο τακτικισμό, που παραβλέπει κυνικά, ακόμη και τις ιδρυτικές αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή, εντέλει οι Ευρωπαίοι συμφωνούν επί της ουσίας, με τα μέτρα που προτείνει το Ταμείο και, απλώς, αφήνουν στην κ. Βελκουλέσκου το ρόλο του «μουντζούρη». Άλλωστε, η μόνη διαφοροποίηση που διαπιστώσαμε, ήταν η χθεσινή δήλωση του κ. Μοσκοβισί (του έτερου «φιλέλληνα»), που υπενθύμισε στην ελληνική πλευρά, την υποχρέωση αποκρατικοποίησης της ΔΕΣΦΑ. Για λογαριασμό ποιας γαλλικής εταιρείας, άραγε;