Και σ’ ανώτερα…

Μετά την ασφαλιστική καταστροφή και ουσιαστικά τη διάλυση των Ταμείων (ας όψονται οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες) ένεκα της μεταρρύθμισης (sic), έρχεται και το κυρίως πιάτο, το οποίο είναι η ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων και η μετατροπή της αγοράς εργασίας σε απόλυτη ζούγκλα, σε απόλυτο μεσαίωνα. Κατώτατος μισθός, επιδόματα, συλλογικές διαπραγματεύσεις και ομαδικές απολύσεις μπαίνουν στο τραπέζι του Προκρούστη, της διαπραγμάτευσης το λένε. Και όλα αυτά έρχονται υπό την μορφή προαπαιτούμενων από τους τοκογλύφους δανειστές και μέσα σ’ ένα «μεσοπρόθεσμο» όπως μας έχουν συνηθίσει. Και όλα αυτά συμβαίνουν με αριστερή κυβέρνηση. Και ρωτάς: αν και αυτό δεχθούν οι εγχώριοι, τότε για ποιο λόγο να αυτοαποκαλούνται ακόμη αριστεροί;