Ενώ γίνεται συνεχώς χιονοστιβάδα το ποσοστό των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών και άλλων δανείων που έχουν χορηγηθεί από τις τράπεζες προς εργαζόμενους και συνταξιούχους κυρίως του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, η κυβέρνηση απέστρεψε για μιαν ακόμη φορά το πρόσωπό της από το μείζον αυτό οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα.
Αντιθέτως, συνεχίζει να «δέρνει» τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και να προστατεύει τους δημόσιους υπαλλήλους με προκλητικές αποφάσεις. Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Δεκέμβριο με το Νόμο για τα προαπαιτούμενα (επαναλαμβάνω: για τα προαπαιτούμενα της τρόικας!) και στο πλαίσιο του νέου «ενιαίου» μισθολογίου δόθηκαν αυξήσεις έως και 180 ευρώ σε εκατοντάδες και μετακλητούς. Τώρα, συνεχίζει την προκλητική αυτή τακτική με νέα απόφαση που αφορά ρύθμιση στεγαστικών και επισκευαστικών δανείων των δημόσιων υπαλλήλων με ευνοϊκότερους όρους.
Ήδη, στο χθεσινό σχόλιό μας επισημαίναμε ότι η απόφαση αυτή είναι προκλητική και θεωρεί τους ιδιωτικούς υπαλλήλους ως «παιδιά ενός κατώτερου θεού», ενώ κανονικά έπρεπε οι ευαισθησίες να εκδηλώνονταν πρωταρχικά προς τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι έχουν ήδη συρρικνωθεί κατά 1.500.000 εξαιτίας της κρίσης και έχουν ενταχθεί στον τεράστιο πίνακα των ανέργων, για τους ακόλουθους πρόσθετους λόγους:
Πρώτον, από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος προκύπτει ότι κατά την περίοδο της κρίσης, στο Δημόσιο, πριν από την αλλαγή του ενιαίου μισθολογίου, ο εισαγωγικός μισθός ήταν 711 ευρώ. Με το νέο μισθολόγιο αυξήθηκε στα 780 ευρώ. Έτσι, παρά την κατάργηση πολλών επιδομάτων στο Δημόσιο (και στον ιδιωτικό τομέα) και της προσωπικής διαφοράς, ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε σε σχέση με τον αντίστοιχο του ιδιωτικού τομέα. Ένα άλλο θεωρητικό παράδειγμα είναι το εξής: άγαμος ιδιωτικός υπάλληλος με τρεις τριετίες λαμβάνει 761,90 ευρώ και ο αντίστοιχος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Δημόσιο λαμβάνει γύρω στα 1.000 ευρώ τον μήνα.
Δεύτερον, ενώ η οικονομική κρίση κορυφωνόταν, περί το τέλος του 2015 η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει ένα «μποναμά» 14% για τα επιδόματα ευθύνης για την αύξηση του βασικού μισθού σε ορίζοντας τετραετίας, αλλά και του μισθού των στελεχών του Δημοσίου, με αποτέλεσμα χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι να εξασφαλίζουν έστω και μικρές αυξήσεις και οι φορολογούμενοι να επιβαρύνονται με πρόσθετα 150 εκατ. ευρώ το χρόνο που θα φθάσουν τα 300 εκατ. το 2018.
Τρίτον, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΝΤ σε έναν δημόσιο υπάλληλο που διατηρείται στη θέση του, ενώ περισσεύει, απολύονται τέσσερις του ιδιωτικού τομέα.
Λοιπόν, και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν … ψυχή!
