Της Ελένης Τσερεζόλε
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς εργατολόγος ή οικονομολόγος για να αντιληφθεί το ζόφο που έρχεται στις εργασιακές σχέσεις. Το εφιαλτικό τοπίο που δημιουργείται από μια κυβέρνηση που δρα με το σταγονόμετρο, κινούμενη με όρους επικοινωνίας για άλλη μια φορά – αυτό φανερώνουν άλλωστε τα τελευταία, άχρηστα επί της ουσίας, διαγγέλματα του πρωθυπουργού.
Μετά από τη χθεσινή ανακοίνωση των τριών υπουργών (Σταϊκούρα, Γεωργιάδη, Βρούτση), αρχίζει να διαγράφεται ζοφερή η προοπτική των επόμενων μηνών για τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα. Με εκκλήσεις, προτροπές προς τους οικονομικά ισχυρούς (να δώσουν π.χ. εγκαίρως και όχι το καλοκαίρι, το δώρο του Πάσχα) και… “κατραπακιές” για τους εργαζόμενους που θα δουν το φάσμα της ανεργίας.
Ειδικότερα με τις τελευταίες αυτές ανακοινώσεις, η κυβέρνηση των “αρίστων”, στη σκιά της κρίσης του κορωνοϊού, ανοίγει το δρόμο για ένα “ειδικό καθεστώς γρήγορων και μαζικών απολύσεων”, όπως τόνισε χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή της η Έφη Αχτσιόγλου, τομεάρχισσα Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια εξήγησε ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά “κάλεσε τις επιχειρήσεις να απαλλαγούν από το προσωπικό τους, αναλαμβάνοντας το κράτος να καταβάλει ένα έκτακτο επίδομα”! Σημείωσε μάλιστα ότι οι “όροι υπό τους οποίους θα επανέλθει η κατάσταση μετά απ’ αυτή την περίοδο είναι συντριπτικοί για τους εργαζόμενου αφού η επιχείρηση υποχρεούται μόνο να διατηρήσει τον ίδιο αριθμό (!) εργαζομένων μετά το τέλος της περιόδου και μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα!” Μιλάμε για μια κυβέρνηση, που στη φάση της συλλογικής προσπάθειας να σταθεί όρθια η κοινωνία σε μια πρωτόγνωρη κρίση, εκείνη ετοιμάζει, με άριστη επικοινωνιακή διαχείριση, την “επόμενη μέρα”, με όρους ακραίας ταξικής μεροληψίας.
