Εντέχνως & Ατέχνως της Ελένης Σπανοπούλου από την Κυριακάτικη Kontranews
Στον απόηχο των ομιλιών και των συνεντεύξεων Τύπου στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ζήσαμε όλοι και όλη την περασμένη εβδομάδα. Δεν αποκλείεται δε, η ενιαύσια, φθινοπωρινή… εκθεσίτιδα να συνεχιστεί, αν κρίνω από τις μετρήσεις με τις ψαλίδες, τις κοκορομαχίες, τις τρικλοποδιές και κυρίως, τα βλοσυρά πρόσωπα ένθεν και ένθεν. Κάτι δεν πήγε καλά στη Σαλονίκη φέτος. Μέχρι και οι συνήθεις χαμογελαστοί κατσούφιασαν και φυσικά, τους ακολούθησαν κατά πόδας οι δημοσιογράφοι πασών των καναλιών. Του KONTRA Channel εξαιρουμένου βεβαίως, βεβαίως! Θα ήταν άδικο να αφήσουμε τον κύριο Μητσοτάκη μόνο με τον Πλεύρη του, όπως έγραψα, την περασμένη εβδομάδα, σε αυτή, εδώ τη στήλη.
Εντέχνως και Ατέχνως, λοιπόν, επανέρχομαι καθώς και ο Τσίπρας θέλει τον Έλληνα του και το απόδειξε στη Σαλονίκη!
Τον ακούσαμε προσεκτικά και μείναμε με το ακαθόριστο αίσθημα ότι ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έμεινε κι αυτός σαν εμάς «με μία γεύση τρικυμίας στα χείλη»… Δεν ήταν από το Θερμαϊκό, ούτε από την υγρασία του Βαρδάρη. Ήταν από την εμφανή διάθεσή του να συγκρατηθεί και να μη τα κάνει όλα λίμπα, όπως κατά τη γνώμη μου όφειλε να κάνει. Και φυσικά από την στάση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, την επαύριον της ΔΕΘ…
O Αλέξης Τσίπρας, όμως, θέλει δεν θέλει και θέλουν δεν θέλουν, όποιοι δεν… θέλουν, είναι ο ηγέτης του Κόμματος. Ακόμη κι αν το Κόμμα είναι αριστερό, ο νούμερο Ένα είναι πάντα ο νούμερο Ένα. Εκλεγμένος, δοκιμασμένος και κυρίως αγαπημένος των απλών ανθρώπων κι αγαπητός στον μεγάλο κόσμο της μεγάλης Αριστερής παράταξης. Δεν έχει ανάγκη από ρεύματα, συνιστώσες και συνισταμένες, φράξιες, ομάδες και γκρουπούσκουλα του παλαιοκομματικού σωλήνα για να προχωρήσει. Θέλει ένα πράγμα μόνο. Τον Έλληνα του! Το απλό άνθρωπο με τον οποίο μπορεί να συνομιλεί σε κάθε μήκος κύματος.
Με τη ΝΕΑ ΑΡΧΗ έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα ενός επικείμενου προεκλογικού αγώνα, που, όμως, δύσκολα προσδιορίζεται χρονικά. Δεν έκανε, όμως την ανατροπή. Δεν άλλαξε την ατζέντα. Έχει αποδείξει ότι μπορεί αλλά κάτι τον συγκρατεί.
Αυτός ο ώριμος πια άνδρας, με το συντηρητικό σακάκι και το λευκό πουκάμισο που δεν έβαλε το χέρι στο μέλι, που δεν χρωστάει σε κανέναν, που δεν είναι από τζάκι αλλά από κανονικό σπίτι σαν το δικό μας και που πάλεψε όσο ελάχιστοι για να φέρει το πλοίο « Η Ωραία καραβοτσακισμένη Ελλάς», σε υπήνεμο λιμάνι, δεν έχει σχέση με τον Αλέξη του 2000, του 2010 και του 2015.
«Είναι ο άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ο άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε…» όπως τραγουδούσαμε όλοι εκείνο το βράδυ στο Σύνταγμα. Ήταν συγκινημένος κι αυτός και μείς που τον βλέπαμε να ανεβαίνει τη σκάλα της Εξουσίας και να παραλαμβάνει την διακυβέρνηση μίας χώρας ρημαγμένης από φρικτά λάθη και ανερμάτιστες ή και ανήθικες πολιτικές των προκατόχων του.
Στη ΔΕΘ φέτος εμφανίστηκε ως άνθρωπος που έπραξε, έπαθε και έμαθε. Ως ηγέτης που μπορεί να στηρίξει και τον λαό και τη Δημοκρατία.
Ήταν και παραμένει το καινούργιο. Η ευκαιρία της Ελλάδας για μία νέα αρχή. Το μόνο που χρειάζεται είναι ο Έλληνας του να μιλήσει μέσα του, να του κρατήσει το χέρι και να προχωρήσουν μαζί.
Όσοι τον έκριναν δεν μπόρεσαν να διακρίνουν δίπλα στο σύνθημα ΝΕΑ ΑΡΧΗ, την δική του ψυχή και ψυχή της Αριστεράς, κλεισμένη μέσα σε μία φράση:
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΩΤΑ
Όσο ο κύριος Μητσοτάκης φροντίζει τα συμφέροντα των λίγων και των ολιγαρχών, τόσο ο Αλέξης Τσίπρας θα φροντίζει για τους πολλούς και τις ανάγκες τους. Αυτό ήταν το ουσιαστικό μήνυμα της εμφάνισής του στη Θεσσαλονίκη. Όλα τα άλλα τα βάζω δεύτερα…
«Ήρθε η ώρα, να τραβήξουμε μία γραμμή και να αλλάξουμε. Να ανεβάσουμε την πολιτική από τα υπόγεια της ιδιοτέλειας και της διαπλοκής, στο ύψος των αναγκών που έχουν οι άνθρωποι. Σήμερα, η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια Νέα Αρχή με την κοινωνία στην πρώτη γραμμή» τόνισε και κατέληξε:
Με τη δύναμη της αλληλεγγύης που κράτησε όρθιούς τους ανθρώπους όταν ο ιός απειλούσε τη ζωή τους και οι καταστροφικές φωτιές απειλούσαν τον τόπο τους.
Με τη δύναμη της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας που έδειξαν και δείχνουν αυτοί και αυτές που δίνουν τις μάχες στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ.
Με τη δύναμη της εντιμότητας και της σκληρής δουλειάς που εκφράζει έναν ολόκληρο λαό που έχει μάθει στα δύσκολα.
Με τη δύναμη του μέλλοντος, των παιδιών του 21ου αιώνα που τα όνειρά τους για να ανθίσουν δεν χρειάζονται Megabytes και χαρτζιλίκια, αλλά μία χώρα που τους νοιάζεται, τους στηρίζει, τους δίνει προοπτική και φιλοδοξία να ζήσουν και να δημιουργήσουν στον τόπο τους.
Μία Νέα Αρχή, με οδηγό την κοινωνία και εγγυητή μία ισχυρή, προοδευτική κυβέρνηση.
*Δημοσιογράφος, ΕΣΗΕΑ τ. Πρόεδρος ΕΔΟΕΑΠ
