Η περασμEνη Κυριακή, ήταν μια μέρα νίκης για την Τουρκία, αλλά, ταυτόχρονα, μια μέρα ήττας και ντροπής για την Ευρώπη.
Χωρίς αιδώ, χωρίς αναστολές, χωρίς καν αίσθηση του ιστορικού, πολιτισμικού και αξιακού φορτίου, που «κουβαλούν» στους ώμους τους, οι Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι, δέχθηκαν να λειτουργήσουν ως «πλυντήριο» για μια χώρα, της οποίας η συμπεριφορά, σε επίπεδο διοικούσας ελίτ ασφαλώς, αποτελεί άρνηση, σε ότι αντιπροσωπεύει ή θέλει να λέει ότι υπερασπίζεται και η σημερινή γενιά Ευρωπαίων πολιτικών. Η επίκληση του «δίκαιου της ανάγκης» λόγω της έξαρσης των προσφυγικών ροών και του κομβικού ρόλου της Τουρκίας, στη μετακίνηση των τελευταίων προς την Ευρωπαϊκή ήπειρο, δε δικαιολογεί τέτοιο κυνισμό, αφήνοντας κατά μέρος τις κολοσσιαίες ευθύνες των ίδιων των Ευρωπαίων ηγετών, για τη διόγκωση του προβλήματος. Θα αντιλαμβανόμασταν μια συνεννόηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης με την Τουρκία, που θα περιλάμβανε και κάποιες διευκολύνσεις προς την τελευταία, αλλά όχι την ολοκληρωτική παράδοση.
Εδώ λίγο ακόμη και η θα αποδέχονταν τη γειτονική χώρα, ως πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αν όχι και της Ευρωζώνης.
Εκείνο, όμως, που προκαλεί απώθηση στους Ευρωπαίους πολίτες, κάτι που αντανακλάται και στα «πύρινα» άρθρα και σχόλια μεγάλης μερίδας του ευρωπαϊκού τύπου, είναι πως κανείς απ’ όσους αποτελούν την ηγεσία της σημερινής Ευρώπης, δε φρόντισε, τουλάχιστον, έστω για την τιμή των όπλων, να υπενθυμίσει στον, εξίσου αλαζόνα κ. Νταβούτογλου, που «κόμπαζε» με «σουλτανικό» ύφος για τα εκλογικά ποσοστά του κόμματος του, πως στο ευρωπαϊκό σύστημα αξιών, στο οποίο θέλει να ενταχθεί, δε συλλαμβάνονται δημοσιογράφοι, επειδή τα ερευνητικά τους ρεπορτάζ, ενόχλησαν την εξουσία. Δε διεξάγονται εκλογές, με κλειστές εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς και ιστολόγια. Δε δολοφονούνται εν ψυχρώ, στη μέση του δρόμου, πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος. Δεν εκδιώκονται δικαστές, που αποκαλύπτουν φαινόμενα διαφθοράς της εξουσίας. Φυσικά, ούτε λόγος, για τη συνεχιζόμενη παρανομία στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Φαίνεται δε, πως στις Βρυξέλλες δεν έφτασαν καν οι τεκμηριωμένες πληροφορίες, για τις προνομιακές σχέσεις του καθεστώτος Ερντογάν-Νταβούτογλου, με τους «μακελάρηδες» του «Ισλαμικού Χαλιφάτου», ούτε ότι αυτό γίνεται με το αζημίωτο, με τη συμμετοχή στα κέρδη από το παράνομο λαθρεμπόριο πετρελαίου. Ούτε απλή νύξη, βέβαια, για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, που, αποδεδειγμένα, πλέον, έγινε στο συριακό εναέριο χώρο. Εν τέλει, ποιος προσχωρεί σε ποιον; Η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή η Ευρωπαϊκή Ενωση στην Τουρκία;
Δείτε πως εξαπλώθηκε η τρομοκρατία μέσα σε 15 χρόνια
Η τρομοκρατία δεν είναι ένα καινούριο φαινόμενο, ωστόσο τα τελευταία 15 χρόνια έχει κλιμακωθεί και εξαπλωθεί σε πολλά σημεία του πλανήτη.
Το βίντεο, που δημιουργήθηκε από τον καθηγητή Μιλάνο Ρ. Βούκοβιτς και βασίζεται σε δεδομένα από το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ για την παγκόσμια τρομοκρατία.
Στο βίντεο καταγράφεται κάθε τρομοκρατική επίθεση που είχε ως θύματα περισσότερους από 20 άτομα μεταξύ 1ης Δεκεμβρίου, 2000 και 13 Νοεμ, 2015.
<iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/cHbYk2l9w-E” frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>
