Ιστορικοί δεσμοί

Διαβάζοντας πρόσφατα, ένα παλιό βιβλίο του Λευτέρη Αποστόλου, μιας εκ των εμβληματικών μορφών της Κομμουνιστικής Αριστεράς, εκ των πρωτεργατών στην ίδρυση του ΕΑΜ, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε το ιστορικό βάθος των σχέσεων, της παραδοσιακής- κομμουνιστογενούς Αριστεράς, με το χώρο της Δημοκρατικής-Προοδευτικής Παράταξης.

 Διαπιστώσεις εξαιρετικά επίκαιρες, εν όψει της συζήτησης-στην οποία και τούτη η στήλη προσπαθεί να συμβάλει-που διεξάγεται για την ανασυγκρότηση της αποκαλούμενης Κεντροαριστεράς. Στο βιβλίο του αξέχαστου ηγέτη, που, φυσικά, δε χώραγε στο «στενό κοστούμι» του ΚΚΕ (και διαγράφηκε), όπως είχε διαμορφωθεί στην περίοδο ηγεσίας του Νίκου Ζαχαριάδη, περιέχονται λεπτομέρειες, πέραν των όσων γνωρίζαμε (και από την ταινία του Νίκου Ζαχαριάδη «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο»)  για τους διαύλους επικοινωνίας, που υπήρχαν μεταξύ της, πέραν του ΚΚΕ, Αριστεράς, που δρούσε σε συνθήκες, σχετικής έστω, νομιμότητας , αλλά και του ίδιου του παράνομου μηχανισμού, με την ΕΠΕΚ του Νικολάου Πλαστήρα και των κυβερνήσεων που είχε σχηματίσει ο «Μαύρος Καβαλάρης», παρά την ατυχή κατάληξη που είχαν οι λεγόμενες «δίκες των ασυρμάτων» (που μεθόδευσε το αμερικανοκίνητο παρακράτος, ερήμην της κυβέρνησης) , με τις εκτελέσεις των κορυφαίων στελεχών του ΚΚΕ, Νίκου Μπελογιάννη και Νίκου Πλουμπίδη. Στο επίμετρο του βιβλίου, μάλιστα, παρατίθενται αποσπάσματα από τα πρακτικά συνεδρίασης της Βουλής, στις αρχές του 1965 (κυβέρνηση Ένωσης Κέντρου, υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου) όπου ο πρόεδρος της ΕΔΑ, Γιάννης Πασσαλίδης, αποκαλύπτει παρασκηνιακές κινήσεις συνεννόησης και στήριξης των κυβερνήσεων ΕΠΕΚ-Πλαστήρα. 

 Ακόμη και ο Νίκος Ζαχαριάδης, παρά την οξεία έως υβριστική πολεμική του κατά του «Μαύρου Καβαλάρη», υπό το αλήστου μνήμης σύνθημα «Τι Πλαστήρας τι Παπάγος» (που αποτελεί και τον τίτλο του βιβλίου) αναγνωρίζει, σε κείμενα του, που παρατίθενται, ότι, παρά ταύτα, στους κόλπους της ΕΠΕΚ υπήρχαν δυνάμεις, με τις οποίες ήταν δυνατή η συνεργασία, έστω και σε τοπικό επίπεδο. Στο βιβλίο, όμως, παρατίθενται και κείμενα, του ίδιου του συγγραφέα, ή της Κίνησης που είχε σχηματίσει, με συντρόφους-συναγωνιστές του, στη δεκαετία του `60, από τα οποία προκύπτει ότι ένα σημαντικό τμήμα της, πέραν και της ΕΔΑ, ΕΑΜογενούς Αριστεράς, είχε προκρίνει την ενεργό στήριξη της Ένωσης Κέντρου, τόσο για την απομάκρυνση της ΕΡΕ από την εξουσία, όσο και για τη στερέωση της διακυβέρνησης της, ως της μόνης αποτρεπτικής δύναμης, για τα σχέδια εκτροπής, που με θαυμαστή διορατικότητα είχαν προβλέψει…

 ΛΕΥΤ.  ΚΑΝΑΣ