Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ακόμη και σε εκείνες που διακρίνονται για την προσήλωσή τους στην λεγόμενη «ιδιωτική πρωτοβουλία» και τον (νεο)φιλελευθερισμό, η πανδημία του κορωνοϊού έκανε τους πάντες να ξαναθυμηθούν την αξία του κράτους. Και να αναγνωρίσουν ότι σε τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις, μόνο η δημόσια παρέμβαση μπορεί να προστατέψει την υγεία, την κοινωνία, αλλά και την οικονομία.
Στον αντίποδα, εδώ στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σπάει όλα τα ρεκόρ: σε αντίθεση με όλες τις χώρες του κόσμου, που έχουν αναθεωρήσει όλα τα προγράμματα και τις πολιτικές τους και τις έχουν προσαρμόσει στις ανάγκες αναχαίτισης της πανδημίας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται ακριβώς όπως έχει σχεδιάσει: το είπε, εξάλλου, προχθές και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας για το ταμείο ανάκαμψης και το σχέδιο της κυβέρνησης για το πού και πώς θα κατευθύνει τα κοινοτικά κονδύλια.
Η δική μας κυβέρνηση, λοιπόν, κάνει –ούτε λίγο ούτε πολύ- ό,τι θα έκανε αν δεν είχαμε πανδημία: ο προϋπολογισμός για την Υγεία είναι κατά 31 εκατομμύρια ευρώ μικρότερος, οι προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού γίνονται με το «σταγονόμετρο», τα παιδιά έχουν αφεθεί στην τύχη τους για την τηλεκπαίδευση και όλοι οι επιχειρηματίες και παράγοντες της αγοράς διαμαρτύρονται ότι με τα δάνεια και τις «επιστρεπτέες προκαταβολές» δεν υπάρχει καμία ελπίδα να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση που συνεπάγεται η καραντίνα.
Ταυτοχρόνως, η κυβέρνηση, πιστή στις ιδεοληψίες της, περιέγραφε ως «τελευταίο οχυρό» την ιδιωτική πρωτοβουλία –εξέφραζε, μάλιστα, τη βεβαιότητα πως όταν ερχόταν η ώρα, η χειρ βοηθείας των ιδιωτών θα αποδεικνυόταν αποτελεσματική. Έλα, όμως που η πραγματικότητα έδειξε τα αντίθετα: οι ιδιώτες γιατροί, όταν τούς προσφέρθηκαν 2.000 ευρώ αφορολόγητα για να βοηθήσουν στα δημόσια νοσοκομεία για να βοηθήσουν τους ήρωες συναδέλφους τους που παίρνουν 1.300 και παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, εκείνοι έστειλαν απαντητική επιστολή μέσω του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου ζητώντας… 3.000 ευρώ!
Και επίσης, όταν ο Στέλιος Πέτσας έλεγε μετά βεβαιότητος –ως εάν να τον είχε δικαιώσει η ζωή- πως «αν ακούγαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, θα είχαμε πετάξει πολλά εκατομμύρια στις ΜΕΘ», προφανώς δεν φανταζόταν ότι οι κλινικάρχες της Θεσσαλονίκης θα αρνούνταν να συνδράμουν ακόμη και μετά το πέρας 12 ωρών που η πόλη είχε μείνει χωρίς ούτε ένα κρεβάτι στις ΜΕΘ των δημοσίων νοσοκομείων.
Τα σοκ ήταν πολλά. Αλλά πλέον δεν υπάρχουν αυταπάτες. Για την κυβέρνηση, οι ιδεοληψίες και οι νεοφιλελεύθερες προτεραιότητες θα παραμείνουν πάνω από όλα τα άλλα –της ανθρώπινης ζωής συμπεριλαμβανομένης.
