Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Διότι αν η διαδικασία για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους είχε προωθηθεί όχι μόνο από το 2008 ή το 2009 ή το 2010, όταν όλοι σχεδόν «σεληνιάζονταν» από την κάθε τέτοια σχετική πρόταση, αλλά ήδη από το 1990, τότε ίσως η χώρα μας να είχε αποφύγει τα Μνημόνια και τη λεηλασία της οικονομίας και των νοικοκυριών, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα σταματούσαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις να εφαρμόζουν τάχα «κοινωνική πολιτική» με ξένα… κόλλυβα!
Αλλά, δυστυχώς και η οικονομική ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία. Διότι, και πριν από 25 χρόνια, το Μάρτιο του 1990, όπως και τώρα, οι διεθνείς εξελίξεις προβλημάτιζαν έντονα τους τότε αρμόδιους του εξωτερικού δανεισμού και του εξωτερικού χρέους της χώρας μας, οι οποίοι διαπίστωναν ότι αν θα συνεχίζονταν οι τότε δυσμενείς τάσεις και προβλήματα στο δημόσιο χρέος, η Ελλάδα θα υποχρεωνόταν να προχωρήσει σε μερική τουλάχιστον αναδιαπραγμάτευσή του.
Όλοι αυτοί οι προβληματισμοί άρχισαν ήδη από το 1985 και κορυφώθηκαν το 1990, όταν το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν στο 80,7% του ΑΕΠ και το προηγούμενο έτος ήταν 69,9% του ΑΕΠ! Κι όμως τότε προτεινόταν ή επιβαλλόταν μια αναδιαπραγμάτευση ή αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ενώ όταν το 2009 ξεπερνούσε το 129% του ΑΕΠ, κάθε σχετική πρόταση προκαλούσε αντιδράσεις ή χαρακτηριζόταν ως… περιττή!
Την ίδια χρονιά, όπως αποκάλυπτε ρεπορτάζ του συνάδελφου Θανάση Παπανδρόπουλου στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (15 Φεβρουαρίου 1990), δύο χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, με εμπιστευτικό υπόμνημά τους, έκριναν απαράδεκτη την ελληνική παρουσία και τη στάση της Ελλάδος στην ΕΟΚ και ζητούσαν να μάθουν, αν υπάρχουν τρόποι αποκλεισμού της χώρας μας από την ευρωπαϊκή οικογένεια, ως «μαύρου πρόβατου»! Δηλαδή, ήδη από το 1990 μερικοί επεδίωκαν το Grexit! Επίσης, το Φεβρουάριο του 1991 διαπιστωνόταν με στοιχεία ότι κι αν ακόμα δούλευαν όλοι οι Έλληνες εργατοϋπάλληλοι τζάμπα επί ένα χρόνο, και πάλι κάθε ελληνικό νοικοκυριό θα εξακολουθούσε να επιβαρύνεται από το δημόσιο χρέος με 341.000 δραχμές!!! Αλήθεια, πώς αντέξαμε 24 χρόνια από τότε; Θαύμα, θαύμα…
