Μπορεί να έχει φύγει από το καθημερινό πολιτικό λεξιλόγιο, όμως μία λέξη που «φορέθηκε» πολύ τα προηγούμενα χρόνια ήταν αυτή της «ιδεοληψίας». Η ΝΔ, στο πλαίσιο των πολλών και μεγάλων λόγων που έλεγε ως αντιπολίτευση, κατηγορούσε σε κάθε περίπτωση και με κάθε ευκαιρία την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως «ιδεοληπτική» και έβλεπε παντού «ιδεοληψίες».
Μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το είχε… «τερματίσει» με την κακοποίηση της συγκεκριμένης λέξης, αφού είχε φτάσει στο σημείο να χαρακτηρίσει την προσπάθεια της κυβέρνησης Τσίπρα και της τότε υπουργού, Έφης Αχτσιόγλου, για αποκατάσταση των συλλογικών συμβάσεων, ως… «ιδεοληπτική εμμονή». Παρεμπιπτόντως, έπρεπε να γίνει πρωθυπουργός και να δούμε, τούτες τις μέρες, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, για να καταλάβουν κάποιοι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν κακοποιούσε τον επιθετικό προσδιορισμό «ιδεοληπτική», αλλά είχε πολύ συγκεκριμένα πράγματα στο μυαλό του.
Επιστροφή στο θέμα μας, όμως: σύμφωνα με το λεξικό, ως ιδεοληψία ορίζεται η «ακούσια εμφάνιση και επιβολή στη συνείδηση κάποιου ορισμένων επίμονων ιδεών ή συναισθημάτων» που, όταν μιλάμε για την πολιτική, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Το ενδιαφέρον, λοιπόν, είναι πως στην παρούσα φάση, ο ορισμός της «ιδεοληψίας» βρίσκει κάθε μέρα την επιβεβαίωσή του στα σχέδια της κυβέρνησης. Κι αυτό διότι στα σημαντικότερα πεδία άσκησης πολιτικής αυτό τον καιρό, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός επιμένουν εμμονικά στις προτεραιότητές τους, ακόμη κι όταν αυτές έρχονται σε σύγκρουση με την ίδια την πραγματικότητα.
Τελευταίο παράδειγμα ήταν όσα είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για συνεργασία των ιδιωτών με το ΕΣΥ και η δήλωσή του πως δημόσιο σύστημα Υγείας δεν σημαίνει και… κρατικό. Θα περίμενε κανείς πως έπειτα από 1,5 χρόνο πανδημίας και μετά την παταγώδη αποτυχία των ιδιωτών να συνδράμουν έστω κατ’ ελάχιστον στην διαχείριση των πιέσεων στο ΕΣΥ, κάποιος θα σκεφτόταν δύο και τρεις φορές πριν μιλήσει για ιδιώτες στην Υγεία.
Ή, για παράδειγμα, την ώρα που η ανεργία αυξάνεται και μετά την απόσυρση των προγραμμάτων στήριξης όλοι αναμένουν ότι θα εκραγεί, θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση να μην δημιουργεί… αντικίνητρα για προσλήψεις, φτηναίνοντας την εργασία και τις υπερωρίες.
Κι όμως, η κυβέρνηση κάνει αυτά ακριβώς που έχει στο μυαλό της, ακόμη κι όταν είτε η ίδια η πραγματικότητα τα έχει διαψεύσει, είτε απλώς δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία γι’ αυτά. Ακόμη και τώρα, που η ελληνική μαφία κάνει… πάρτι, η κυβέρνηση απαντά με την εκκένωση αυτοδιαχειριζόμενων θεάτρων και με προσλήψεις στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία.
Προφανώς, λοιπόν, όταν έκαναν αντιπολίτευση μιλώντας για «ιδεοληψία», έκριναν εξ ιδίων τα αλλότρια.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
