Το ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) αποτελεί το σημαντικότερο μακροοικονομικό μέγεθος. Με κριτήριο την εθνικολογιστική μέθοδο της δαπάνης, το ΑΕΠ ορίζεται ως η “αξία της δαπάνης για την αγορά τελικών αγαθών και υπηρεσιών κατά την διάρκεια μιας χρονικής περιόδου”. Η χρονική περίοδος μπορεί να είναι ένα τρίμηνο ή ένα έτος. Η διαχρονική μεταβολή του πραγματικού ΑΕΠ ή ΑΕΠ σε σταθερές τιμές αντικατοπτρίζει τις αναπτυξιακές επιδόσεις μιας χώρας. Η μεταβολή του πραγματικού ΑΕΠ αντανακλάται στη μεταβολή της ποσότητας των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών. Πράγματι, δεδομένου ότι ο υπολογισμός του πραγματικού ΑΕΠ προϋποθέτει την ύπαρξη ενός έτους βάσης, ώστε κατά την απεικόνιση της χρονολογικής σειράς το επίπεδο της τιμής των τελικών αγαθών και υπηρεσιών να θεωρείται σταθερό, συμπεραίνεται ότι η αύξηση ή η μείωση της ποσότητας των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών καθρεφτίζει τους θετικούς ή τους αρνητικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς μιας χώρας.
Παρατηρήσεις: Πηγή των στοιχείων είναι η Παγκόσμια Τράπεζα. ΑΕΠ είναι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν.
Η παγκόσμια οικονομική ιστορία διδάσκει ότι η ανταγωνιστικότητα του οικονομικού συστήματος, συνιστά την κινητήρια δύναμη της αναπτυξιακής διαδικασίας της οποιασδήποτε χώρας του κόσμου. Η ανταγωνιστικότητα του οικονομικού συστήματος αντικατοπτρίζεται στο επίπεδο ανταγωνιστικότητας των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών. Όσο ανταγωνιστικότερα είναι τα παραγόμενα προϊόντα μιας χώρας, τόσο ταχύτερα αναπτύσσεται η εθνική της οικονομία. Η διαχρονική αύξηση των εξαγωγών καταδεικνύει την διατηρησιμότητα της αναπτυξιακής διαδικασίας. Η επίτευξη ικανοποιητικών αναπτυξιακών επιδόσεων στο μακροχρόνιο προϋποθέτει την διαχρονική ανοδική τάση των εξαγωγών. Ο πίνακας του κειμένου είναι λίαν διδακτικός και πιστοποιεί την καταβαράθρωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Οι χώρες που περιλαμβάνονται στον πίνακα έχουν επιλεγεί τυχαία από τη βάση δεδομένων της Παγκόσμιας Τράπεζας.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα, το 1970 η Ελλάδα είχε μεγαλύτερο ΑΕΠ από χώρες όπως Χιλή, Χονγκ Κονγκ, Ιρλανδία, Ισραήλ, Νότια Κορέα, Νορβηγία, κ.α. Για παράδειγμα, το 1970 το ονομαστικό ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 13,2 δις δολάρια ($) και της Νότιας Κορέας 9,4 δις $, που σημαίνει ότι η χώρα μας είχε 1,4 φορές μεγαλύτερο ΑΕΠ από τη Νότια Κορέα. Το 2015 το ΑΕΠ της χώρας μας ανήλθε σε 194,8 δις έναντι 1.377,9 δις $ έναντι της Νότιας Κορέας, υποδηλώνοντας ότι η συγκεκριμένη ασιατική χώρα είχε 7,1 φορές μεγαλύτερο ΑΕΠ από την Ελλάδα. Χαρακτηριστική είναι η σύγκριση του ΑΕΠ μεταξύ Ελλάδας και Σιγκαπούρης. Το 1970 η χώρα μας είχε επταπλάσιο ΑΕΠ από τη Σιγκαπούρη. Απεναντίας, το 2015 το ΑΕΠ της Σιγκαπούρης υπερβαίνει 1,5 φορές το ΑΕΠ της Ελλάδας, αντανακλώντας με τον πιο πειστικό τρόπο την διαχρονική αποδυνάμωση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής μας οικονομίας.
Οι πολιτικοί ινστρούχτορες σαν τους Αντώνη Σαμαρά, Ευάγγελο Βενιζέλο, Αλέξη Τσίπρα, Πάνο Καμμένο και τα κυβερνητικά οικονομικά επιτελεία της μνημονιακής περιόδου 2010-2017, θα μπορούσαν να μας εξηγήσουν γιατί την περίοδο 1970-2015 χώρες σαν τις Νότια Κορέα, Σιγκαπούρη, Ιρλανδία, Ισραήλ, κ.ά., αναπτύχθηκαν με πολύ ταχύτερους αναπτυξιακούς ρυθμούς συγκριτικά με την Ελλάδα; Την περίοδο 2008-2016, ο μέσος ετήσιος αναπτυξιακός ρυθμός της Ελλάδας ήταν αρνητικός -3,5%. Τα μνημονιακά κυβερνητικά οικονομικά επιτελεία της περιόδου 2013-2017, που πιπίλιζαν ή πιπιλίζουν τις ιστοριούλες των success stories περί υποτιθέμενης εξόδου της οικονομίας από το τούνελ της ύφεσης, μπορούν να μας παραθέσουν τους κυριότερους παράγοντες που προκαλούν την υπανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μετά το 2008; Ποιοι είναι οι αιτιώδεις παράγοντες, που συνηγορούν ώστε η φάση της υπανάπτυξης 2008-2016, ως δια μαγείας και βάσει των προβλέψεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα μετατραπεί σε φάση ταχύρυθμης αναπτυξιακής διαδικασίας κατά την περίοδο 2017-2027;
