Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν περάσει, διαχρονικά, από σαράντα κύματα. Ευλόγως, κάθε φορά που γίνεται αυτό –είτε με εμπλοκή της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε εξαιτίας ευθειών προκλήσεων της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας- η χώρα μας προσφεύγει στην Ε.Ε. και ζητεί την αλληλεγγύη της Ένωσης. Ακόμη και τώρα, που η διακοπή ή το πάγωμα της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας δεν τρομάζει τον Ταγίπ Ερντογάν, η Ευρώπη έχει τρόπους και εργαλεία να πιέσει την Τουρκία: από την κοινοτική χρηματοδότηση ως το πάγωμα των διαπραγματεύσεων για την τελωνειακή ένωση ή τη διακοπή θεώρησης διαβατηρίων σε Τούρκους πολίτες, οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να μπορούν να «πονέσουν» την Τουρκία –σε μία, μάλιστα, ιδιαίτερα ευαίσθητη συγκυρία για την τουρκική οικονομία.
Πάντως, κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, η Τουρκία αντιδρά με τον ίδιο τρόπο: καταλογίζει στις Βρυξέλλες ως «λαθεμένη απόφαση» την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. το 2004 και καταγγέλλει ως απαράδεκτη την μετατροπή μίας «διμερούς» -κατά την τουρκική διπλωματία- διαφοράς σε ευρωτουρκική υπόθεση.
Σήμερα, στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε., οι Ευρωπαίοι ηγέτες καλούνται να επικυρώσουν και να εξειδικεύσουν την δέσμη κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας, έτσι όπως αυτές αποφασίστηκαν στο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της Ε.Ε. στο Λουξεμβούργο. Η απόφαση του Συμβουλίου, στο οποίο εκπροσώπησε τη χώρα η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών, Σία Αναγνωστοπούλου, δείχνει και την κατεύθυνση που θα κινηθούν σήμερα οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Ταυτοχρόνως, ακόμη και η τουρκική αντίδραση επί της συγκεκριμένης απόφασης καταδεικνύει κάτι άλλο: ότι την ώρα που η Τουρκία προβαίνει σε λεονταρισμούς, η ελληνική διπλωματία έχει ήδη νικήσει κατά κράτος, καθώς οι «ίσες αποστάσεις» του παρελθόντος και οι διφορούμενες διατυπώσεις ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Και αυτό δεν το λέει η στήλη, ούτε η κυβέρνηση. Το παραδέχθηκε προχθές ευθέως το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών και ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου: «Φαίνεται ότι η Ε.Ε. έχει προχωρήσει σε αποφάσεις υπό ένα τελείως ελληνικό πρίσμα», επισήμανε, καταδεικνύοντας τη νέα κατάσταση: ότι, δηλαδή, η ελληνική διπλωματία είχε «επιβάλει» τη δική της γραμμή σε όλη την Ε.Ε. αλλά και ότι οι Βρυξέλλες αντιλαμβάνονται τις ελληνοτουρκικές διαφορές και εκκρεμότητες ως ευρωτουρκικές διαφορές.
Αυτή η αντίδραση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, με την οποία «καταγγέλλει» ότι οι ελληνικές θέσεις αποτελούν πλέον την στάση σύσσωμης της Ε.Ε., αποτελεί ένα μεγάλο «παράσημο» της ελληνικής διπλωματίας και εν γένει της κυβέρνησης, που φαίνεται ότι εργάζεται μεθοδικά και αποτελεσματικά, την ώρα που η αντιπολίτευση καταγγέλλει «δραματοποίηση», «εντυπώσεις» και άλλα ηχηρά παρόμοια.
