Η τέχνη που γεννιέται μέσα από τον «εφιάλτη» (Εικόνες)

Εδώ και μια πενταετία η Συρία ζει έναν εφιάλτη, με την χώρα να διαλύεται και τους κατοίκους της να την εγκαταλείπουν, αναζητώντας μια «σανίδα σωτηρίας» για την μετέπειτα ζωή τους.

Στις 15 Μαρτίου του έτους 2011, ενώ την χώρα της Συρίας κυβερνούσε η δυναστεία των Άσαντ, ο λαός αντεπιτίθεται, με μικρές διαδηλώσεις στην Δαμασκό με τις ένοπλες δυνάμεις να καταστέλλουν το καθεστώς δια της βίας.  

Σήμερα, και ενώ η χώρα θυμίζει νεκροταφείο, οι διεθνείς διπλωματικές προσπάθειες συνεχίζονται, χωρία κανείς να γνωρίζει τι επρόκειτο να ακολουθήσει μετά.

Όμως όπως λέει μια ρήση « πάντα μετά την καταιγίδα, βγαίνει το ουράνιο τόξο». Μπορεί η «καταιγίδα» να μην έχει υποχωρήσει στην Συρία, όμως το ουράνιο τόξο δημιουργείται μέσα από την θέληση των πολιτών της.

Μέσα σε αυτή την σχεδόν κονιορτοποιημένη χώρα, κάτοικοι σε προάστια της Δαμασκού, προσπαθούν να ατενίσουν με αισιοδοξία το μέλλον δημιουργώντας τέχνη μέσα από τον εφιάλτη.

Ξορκίζουν την εξαθλίωση που επικρατεί στην χώρα του από τον εμφύλιο, μετατρέποντας τις σφαίρες και τις βόμβες που βρίσκουν στην περιοχή, καθώς και τους καπνούς που αφήνουν πίσω τους οι εκρήξεις, σε πραγματικά έργα τέχνης.

Ζωγραφίζουν με πολύχρωμα χρώματα απάνω στις οβίδες, προσπαθώντας να ατενίσουν την ζωή με αισιοδοξία. Αποτελεί μια όμορφη μέθοδο, ώστε να μην φοβούνται τα μικρά παιδιά που βιώνουν καθημερινά τον εφιάλτη του πολέμου.

Μέσω τις τέχνης εκπέμπεται μια σπάνια ομορφιά που δημιουργεί μια αίσθηση θετικότητας. Μέσα από τα εργαλεία θανάτου, η δημιουργία μιας τέτοιου είδους μορφή τέχνης, είναι ίσως μια από τις πιο «ηρωικές πράξεις» που πραγματοποίησαν οι πολίτες της Δαμασκού.