Η Σοσιαλδημοκρατία σήμερα

«Απελευθερωθήκαμε από την παραδοχή των μέσων του 20^ου αιώνα, ότι το κράτος είναι μάλλον η καλύτερη λύση για κάθε πρόβλημα. Τώρα είναι ανάγκη να απελευθερωθούμε από την αντίθετη αντίληψη: Ότι το κράτος είναι- εξ ορισμού και πάντα-η χειρότερη διαθέσιμη επιλογή»  Tony Judt: «Τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα».

 Το παραπάνω απόφθεγμα, ενός από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους διανοητές, που «έφυγε» πρόσφατα, περιέχεται στο προσφάτως εκδοθέν του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου Ξενοφώντα Κοντιάδη, με τίτλο «Η Σοσιαλδημοκρατία σήμερα». Στην ουσία πρόκειται για μια παρέμβαση του συγγραφέα, με σαφές ιδεολογικό πρόσημο, στην εν εξελίξει εκλογική διαδικασία, στην αποκαλούμενη Κεντροαριστερά. Δεν είναι η μόνη, άλλωστε, που προσπαθεί, υπερβαίνοντας το διαμορφωμένο πλαίσιο και την εκ του πονηρού διαδικαστικολογία, να δώσει ταυτόχρονα και μια απάντηση, στην εμφανή, πλέον, προσπάθεια, με ευδιάκριτους τους εκ του παρασκηνίου υποβολείς, για τη διολίσθηση, μέσω και της διαδικασίας, σε μια μορφή «Κεντροαριστερής καρικατούρας», χωρίς ιστορικές αναφορές, χωρίς «ραχοκοκαλιά», χωρίς μια συνεκτική ιδεολογική ταυτότητα, χωρίς καν αίσθηση της καταγωγικής της ρίζας, διαθέσιμη εν τέλει, ως «παράρτημα» της οδού Πειραιώς. Ακόμη και υποψήφιοι, πέραν της προέδρου του ΠΑΣΟΚ (που για ευνόητους λόγους, αποφεύγει τις ευθείες αιχμές), όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, επισημαίνουν, έστω και έμμεσα, τον κίνδυνο μιας τέτοιας, όχι ακούσιας φυσικά, διολίσθησης, ανεξάρτητα από τις αντιφάσεις ή αλληλοαναιρέσεις τους.

 Πριν κάποιες μέρες είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο του καθηγητή και πρώην υπουργού Γιάννη Πανούση, που αναδείξαμε σε παράπλευρες στήλες. Ο διακεκριμένος καθηγητής, διατύπωσε, χωρίς περιστροφές, την άποψη, πως ο χώρος που με γεωγραφικούς όρους, περιγράφεται ως Κεντροαριστερά, στην ουσία εκφράζεται από το ΠΑΣΟΚ, «καθώς μόνον αυτό συνιστά πραγματική πολιτική δύναμη», γι` αυτό και είναι αυτό που «θα έπρεπε να βρει χώρο και τρόπο για να εντάξει μέσα στο δικό του ιδεολογικό και οργανωτικό πεδίο όλους τους άλλους, δίχως να τους στραγγαλίζει». Δε μένει, όμως, εκεί, αλλά προχωρά και σε μια δηλητηριώδη αιχμή, διαπιστώνοντας πως «η ιδέα της Κεντροαριστεράς έχει πεθάνει, για να μην πω ότι την δολοφόνησαν οι διάφοροι διανοούμενοι του εκσυγχρονισμού, μέσα σε ζοφερή ατμόσφαιρα σκανδάλων, ανομίας και διαφθοράς»! Ποιο καθαρά δε μπορούσε να το πει ο άνθρωπος. Αρκεί να δούμε ποιοι-και πρώην πρωθυπουργοί-έχουν ζητήσει τον «ξαφνικό θάνατο» του Κινήματος, αντιλαμβανόμενοι ότι το brade name, παραπέμπει σε ότι θέλουν οριστικά να εξοβελίσουν….

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ