Οι αρχΟντισσες του Μεσαίωνα, βασίλισσες και πριγκίπισσες και κόρες από τα ευγενή σόγια των καιρών, ήταν τσούλες – πάντως έτσι τις υποψιάζονταν οι σύζυγοι και οι πεθερές τους (και η πολυπράγμων Εκκλησία της εποχής). Καθώς λοιπόν οι απουσίες των συζύγων ήταν μακρόσυρτες, με εκστρατείες, Τριακονταετείς Πολέμους, Σταυροφορίες και όλα τα συναφή, καθώς και τα νεανικά αίματα έβραζαν, είχε καθιερωθεί ο (πολιτισμένος) θεσμός της ζώνης αγνότητας. Μπορεί κανείς να την θαυμάσει – με αρκετήν φρίκη, πάει και με ολίγην αποστροφή άμα αρχίσεις να σκέφτεσαι τα της υγιεινής – την ευρηματική συσκευή σε κάστρα και μουσεία της (πολιτισμένης) Ευρώπης, που μεριμνούσε να μην θίγεται η τιμή των απόντων αρχόντων, να μην προκύπτει ενδεχόμενη σύγχυση γονής (και ποιος θα κληρονομήσει; ποιος θα συνεχίσει την περήφανη γενιά, άμα “μεσολαβήσει” κανένας τροβαδούρος ή ιπποκόμος;)
Αυτό, ακριβώς αυτό αποτελεί η εδώ και δεκαετίες φαρισαϊκή υπόθεση του “Πόθεν Έσχες” των Ελλήνων πολιτικών, που ήδη το 2010 ήρθε και εμπλουτίσθηκε με την απαγόρευση των offshore – η λέξη, με την όμορφη προφορά του “οφσώουρ” εγκαταστάθηκε στο πάνθεον των πολιτικών αποκηρύξεων του κακού, του μιαρού, του αμαρτωλού – αλλά καθως και των παρένθετων προσώπων – εδώ έχει περισσότερο χάζι: το παρένθετο πρόσωπο, ακριβώς ως παρένθετο, εξ ορισμού δεν ιχνηλατείται! – και ήδη με την νωπή τροπολογία διάσωσης της τιμής του πολιτικού κόσμου έφθασε στην απαγόρευση. Ευθεία και πλήρη απαγόρευση όχι απλώς συμμετοχής σε offshore (για πολιτικούς κάθε βαθμίδας ΚΑΙ για τους συγγενείς τους!) αλλά και κατοχής/διακράτησης μετοχών σε εταιρείες με έδρα εκτός της θεοβάδιστου Ελλάδος. Όπως λοιπόν τα αρχοντόσογα του Μεσαίωνα δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τις ορμές των γυναικών τους παρά μόνον κλειδώνοντάς τις (άλλες μέθοδοι κρίνονταν αλυσιτελείς, π.χ. η επιτήρηση, η διαμόρφωση δεσμών ειλικρινούς αφοσίωσης, καμιά σφαλιάρα – το ξίφος θα ήταν όντως ακραία λύση…), έτσι κι εμείς δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι οι πολιτικοί μας δεν θα είναι λαδιάρηδες και απατεώνες παρά μόνον απαγορεύοντάς τους – τι;
Να έχουν οποιαδήποτε στοιχεία ενεργητικού αυτής της κατηγορίας στο εξωτερικό: αναμένουμε τον Σαβοναρόλα ο οποίος θα πει (λογικότατα) οτι ούτε ακίνητα μπορεί να έχουν στα Λονδίνα και τα Μοντεκάρλα και τις Άλπεις, ούτε πίνακες και έργα τέχνης στα σπίτια (ή: στις θυρίδες εξωτερικού, μην ξεχνάτε τις θυρίδες! στην Ελβετία προσλαμβάνουν διαστάσεις ντουλάπας!), ούτε βέβαια καταθέσεις (εδώ ο νεο-Σαβοναρόλας Σταύρος Θεοδωράκης, πρωτοπόρος, ήδη το πρότεινε – κανείς πολιτικός να μην έχει ούτε καταθέσεις στο εξωτερικό!).
Διότι εμείς, εδώ, δεν μπορούμε να ελέγξουμε τις ορμές των πολιτικών μας. Οσάκις αυτοί πραγματοποιούν “προσαύξηση περιουσίας”, τα ΣΔΟΕ και οι ουλαμοί εισαγγελέων δεν προκάνουν να τους ελέγξουν. Τα κόμματά τους και οι Επιτροπές Δεοντολογίας τους δεν επαρκούν να τους συμμαζέψουν – όπως αλλού ανά την υφήλιο. Οι διαδικασίες διαφάνειας προδήλως δεν υπάρχουν – γιατί, αν υπήρχαν, θα παρακάμπτονταν! Εμείς δε – εμείς οι ψηφοφόροι, εμείς ο κυρίαρχος λαός – δεν αποστρεφόμαστε απο τους “επιδέξια” κινούμενους πολιτικούς: αρκούμαστε να τους βρίζουμε, τώρα και να τους κλειδώνουμε σε ζώνες αγνότητας…
Πρόσθετο χάζι θα έχει όταν οι μικρές, βδελυρές, ύποπτες συνέργειας στο να χαθεί (ή να αμφισβητηθεί) η τιμή των πολιτικών μας Ευρωπϊκές χώρες και άλλες “φορολογικά συνεργάσιμες” χώρες της υφηλίου αντιληφθούν ότι ένας ζωηρός νάνος του διεθνούς συστήματος (αυτό ειναι η Ελλας, εντάξει;) θεωρεί εγκληματική πράξη ή πάντως ταμπού να κατέχουν οι δικοί της π.χ. μετοχές της IBM (καλύτερα της Microsoft ή της Google, εδώ που τα λέμε), της BP, της EDF ή της Volkswagen. Εισάγοντας έτσι μιας νέας γενεά απαγόρευση κίνησης κεφαλαίων στο διεθνές νομικό και οικονομικό σύστημα. Θα έχει χάζι! Αλλά… η τιμή των πολιτικών μας θα έχει διασωθεί. Αυτό προέχει.
Η ακόμη και φαρισαϊκή αποχώρηση της Ν.Δ. απο την ψηφοφορία αυτού του τερατουργήματος υποκρισίας (που μάζεψε 190 ψήφους, βέβαια , στην σεπτή Βουλή) είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα.
