Η ώρα των πρωταγωνιστών

Ένα συγκλονιστικό κείμενο του Κώστα Λαλιώτη, γραμμένο 24 χρόνια πριν-που αναδείχθηκε από ορισμένους ιστότοπους-  μια μοναδική, εξ όσων γνωρίζουμε, προσωπική «κατάθεση», για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, στην οποία ο ίδιος διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο, μας υπενθύμισε ένα μεγάλο κενό.

 Ότι, μέχρι σήμερα, 44 χρόνια μετά από εκείνες τις «τρεις μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα», όπως τις περιγράφει ο ίδιος, λείπει ο λόγος των πρωταγωνιστών. Δε μιλάμε για απλές επετειακές αναφορές, αλλά την εκ βαθέων μαρτυρία, που να φωτίζει τις, μέχρι σήμερα, αθέατες πλευρές των γεγονότων, να αποκαλύπτει το ρόλο προσώπων και σχημάτων. Το επεσήμανε, με τον πιο άμεσο τρόπο, ο Κώστας Λαλιώτης, στο προ 24 ετών κείμενο του, στο «7^ο υστερόγραφο» του: «Αναρωτιέμαι, τονίζει, μήπως ήρθε η ώρα να συζητηθούν ανοιχτά εν δήμω, τα  εν οίκω μιας εξέγερσης», για να διευκρινίσει: «Ποιες ήταν οι θέσεις, οι προτάσεις και πρωτοβουλίες των κομμάτων, των πολιτικών οργανώσεων, των παρατάξεων και των στελεχών τους»; Αναφερόμενος δε σε εκείνους που, αφού καπηλεύτηκαν, προσπαθούσαν-και συνεχίζουν-να αφήσουν σκιές, σημειώνει υπαινικτικά: «Πότε θα συζητήσουμε νηφάλια, τι θα είχε γίνει αν είχε πετύχει το παιχνίδι του Παπαδόπουλου και του Μαρκεζίνη, με τις «δημοκρατικές ρωγμές» του δικτατορικού καθεστώτος;». Δε διστάζει, μάλιστα, να στρέψει τα πυρά του και προς επίσημες εκφράσεις της παραδοσιακής Αριστεράς, υπενθυμίζοντας «τις βάναυσες και άδικες κατηγορίες (για προβοκάτσια σ.σ.) εναντίον του συναγωνιστή μας Διονύση Μαυρογένη και πολλών άλλων».

 Είναι αλήθεια, ότι μέχρι τώρα, την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την εξιστορούν οι άλλοι, οι απόντες, είτε με τις υπερβολές τους, είτε με την ηθελημένη δυσφήμιση  (μέχρι και για «τρίτο» ή «τέταρτο γύρο» του ΚΚΕ έκαναν λόγο), από τα χουντικά υπολείμματα ή από την ύπουλη προσπάθεια προσαρμογής στην «κλίνη του προκρούστη»  δυνάμεων της συντήρησης, είτε ένταξης του στους πολιτικούς σχεδιασμούς και την ατζέντα, κάποιων δυνάμεων της Αριστεράς. Με την εξαίρεση κάποιων δημοσιογραφικών προσπαθειών του σημερινού ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιου Κούλογλου-εκ των πρωταγωνιστών της εξέγερσης-και την υπαινικτική υπόσχεση του Μίμη Ανδρουλάκη,  για τη δική του αποκαλυπτική μαρτυρία, για πρόσωπα, γεγονότα, οργανώσεις και κόμματα, οι πρωταγωνιστές, σιωπούν, για ότι συνέβη. Να περιμένουμε άλλα έξη ή επτά χρόνια, για τη μαρτυρία του Μίμη Ανδρουλάκη; Και μέχρι τότε, θα περιφέρουν ανενόχλητοι και χωρίς απάντηση την «πραμάτεια» τους, οι επιτήδειοι ή ονειροφαντασμένοι;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ