Κεντρική θέση στο προεκλογικό αφήγημα της ΝΔ έχει η «δέσμευση» του Κυριάκου Μητσοτάκη πως θα επαναδιαπραγματευθεί τους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα, ούτως ώστε να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους μας να μειωθούν, για να δημιουργηθεί δημοσιονομικός «χώρος» για φοροαπαλλαγές –κυρίως προς τις επιχειρήσεις.
Οταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ερωτάται πώς θα καταφέρει να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους και από πού θα βρει τα λεφτά, έχει δύο επιχειρήματα: πρώτον, ότι εκείνος είναι… «αξιόπιστος» -κάτι που ανάγεται στην σφαίρα του μεταφυσικού, καθώς στις διεθνείς σχέσεις και στις οικονομικές συμφωνίες εντός Ε.Ε. δεν ισχύει ιδιαίτερα η φράση της πιάτσας «ο λόγος μου συμβόλαιο». Το δεύτερο επιχείρημα του προέδρου της ΝΔ είναι ότι πριν ψελλίσει οτιδήποτε περί διαπραγμάτευσης, θα ξετυλίξει μία δέσμη «επιθετικών μεταρρυθμίσεων», που ο ίδιος χαρακτηρίζει αναγκαίες για τη χώρα –είναι αυτές που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «κρυφή νεοφιλελεύθερη ατζέντα», βασισμένος και στα κατά καιρούς «φάλτσα» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης (τα περί δώρου Χριστουγέννων, τα περί «ανισότητας» που είναι «φυσική κατάσταση», τα περί «ξεπερασμένου 8ώρου» και άλλα ηχηρά παρόμοια).
Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, ένας ηγέτης χρειάζεται συμμαχίες και συσχετισμούς για να προωθήσει τις προτεραιότητές του. Υποτίθεται, λοιπόν, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αξιοποιεί την πολιτική του συγγένεια με τον Μάνφρεντ Βέμπερ. Μάλιστα, η Ελλάδα είναι η μόνη από τις «παλιές» χώρες της Ε.Ε. που έχει ανοίξει, μέσω της ΝΔ, διάπλατα τις πόρτες της στον Βαυαρό υποψήφιο για την προεδρία της Κομισιόν, την ώρα που ακόμη και η ευρω-Δεξιά δείχνει μία παγερή αδιαφορία για την συγκεκριμένη υποψηφιότητα.
Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, να δείξει ο Μάνφρεντ Βέμπερ ευγνωμοσύνη –ή, έστω, να επιδείξει κάποια αβρότητα για την θεαματική υποδοχή που τού επεφύλαξε στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι όμως, ο υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν, που στο παρελθόν δήλωνε ότι η Ελλάδα, αντί να έχει άποψη «θα έπρεπε να λέει μόνο ευχαριστώ», που ήταν υπέρ του Grexit και είχε προτείνει την προσωρινή έξοδο της χώρας μας από την Συνθήκη Σένγκεν, δεν έδειξε καμία αβρότητα προς τον πρόεδρο της ΝΔ. Τον «άδειασε» για το Μακεδονικό και μέσα στο Ζάππειο αντιτέθηκε στην πάγια εθνική γραμμή υπέρ της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας προς την Ε.Ε. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, παρότι ο πρόεδρος της ΝΔ ουσιαστικά προέτρεψε δημόσια τον Μάνφρεντ Βέμπερ να πει μία κουβέντα για τα πλεόνασματα, ο Βαυαρός, πιστός στην δημοσιονομική ορθοδοξία και στον οικονομικό προτεσταντισμό, έκανε ότι δεν άκουσε την δημόσια προτροπή Μητσοτάκη. Ήρθε στην Ελλάδα, τα πήρε όλα και δεν έδωσε τίποτα. Και, όπως και να έχει, αυτό «επιτυχημένο πρότυπο διαπραγμάτευσης» δεν το λες.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ
