Η μέρα με τη νύχτα…

Της Ελένης Τσερεζόλε

Μητσοτάκης – Γεωργιάδης – Πέτσας – Μηταράκης. Οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας της πιο αδιέξοδης αλλά και βαθιά ρατσιστικής προσέγγισης του προσφυγικού / μεταναστευτικού φαινομένου. Ένα φαινόμενο που απαιτεί σοβαρή αντιμετώπιση με όρους διεθνούς δικαίου – σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του κράτους δικαίου. Αλίμονο! Όλα αυτά είναι άγνωστες λέξεις για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και των υπουργών του, που με τις λάθος επιλογές τους έχουν επιδεινώσει μια, ούτως ή άλλως, δύσκολη και σύνθετη κατάσταση.

Το έδαφος το προετοίμασε προχθές το βράδυ με το τηλεοπτικό του διάγγελμα (που έχει γίνει πλέον συνήθεια) ο ίδιος ο πρωθυπουργός, σε μια επιχείρηση επίρριψης των ευθυνών της φωτιάς στη Μόρια στους ίδιους τους ξεριζωμένους ενώ «τροχιοδρόμησε» και σειρά κατασταλτικών μέτρων (απαγόρευση ταξιδιού, περιορισμοί στην κυκλοφορία κ.ά.). Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις του αντιπροέδρου και υπουργού Ανάπτυξης Α. Γεωργιάδη περί «άμεσων απελάσεων» και, στο ίδιο μήκος κύματος, εκείνες του κυβερνητικού εκπροσώπου που προσέθεσε τις δήθεν ευθύνες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ούτε λέξη αυτοκριτικής. Ούτε λέξη που να σηματοδοτεί αλλαγή πολιτικής. Γιατί η σημερινή κυβέρνηση δημιούργησε τις συνθήκες της σημερινής τραγωδίας. Αποδέχθηκε με ικανοποίηση  τα περί «aspida», λαμβάνοντας και κάποια οικονομική ενίσχυση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, για να γίνει το μεταναστευτικό / προσφυγικό, από ευρωπαϊκό ζητούμενο, διμερής ελληνοτουρκική υπόθεση. Διπλή αλλαγή σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση: ταύτιση με τις απόψεις των χωρών του Βίζεγκραντ για κλειστά σύνορα και ανάληψη ολοκληρωτικής διαχείρισης ενός ζητήματος που επιβάλλει δίκαιο επιμερισμό της ευθύνης μεταξύ των κρατών–μελών της ΕΕ. Η μέρα με τη νύχτα, όταν ο πρωθυπουργός υποδεχόταν τον Απρίλιο του 2016 στη Λέσβο τον Πάπα Φραγκίσκο που εκθείαζε την ουμανιστική στάση της Ελλάδας…