Θα συνιστούσαμε να το ξανασκεφτείτε λιγάκι! Όσο η ζαλιστική πορεία του Εθνικού Μετώπου στις κάλπες του πρώτου γύρου στην Γαλλία – με τρεις περιφέρειες να δείχνουν την Μαρίν Λεπέν (στον Βορρά), την ανιψιά της Μαριόν (στην Κυανή Ακτή) και τον Φλοριάν Φιλλιπό (στην ΒορειοΑνατολική Γαλλία, στα σύνορα με την Γερμανία) κοντά στην επικράτηση – οδήγησε σε πρόχειρα συμπεράσματα για νέα εποχή στην Γαλλική πολιτική σκηνή, τόσο και η τωρινή εικόνα όπου και στις τρεις αυτές περιφέρειες το Εθνικό Μέτωπο “δεν τα κατάφερε” οδηγεί σε συμπεράσματα παραπλανητικά.
Υπάρχει ένας πυρήνας αλήθειας σε όσα ακούστηκαν και γράφηκαν για “αφύπνιση” των Γάλλων: αυτός έγκειται στο ότι η εκλογική συμμετοχή έφθασε στις 13 Δεκεμβρίου σε επίπεδα-ρεκόρ: σχεδόν 58% στον δεύτερο γύρο έναντι 49% στον πρώτο, την προηγούμενης Κυριακής (και έναντι συμμετοχής 43,5% των περιφερειακών εκλογών του 2010, ή πάλι 51% του 2004). Φαινόμενο ανάλογο με τον δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών του 2002, τότε που ο Ζαν-Μαρί Λεπέν είχε έρθει δεύτερος απέναντι στον Ζακ Σιράκ, αφήνοντας πίσω στην τρίτη θέση τον Λιονέλ Ζοσπέν των Σοσιαλιστών.
Ομως, και πάλι το Εθνικό Μέτωπο βρέθηκε με πάνω απο 6,7 εκατομμύρια ψήφων: περισσότερες απ’ εκείνες του πρώτου γύρου (6 εκατομμύρια), περισσότερες και απο το ρεκόρ του πρώτου γύρου των Προεδρικών εκλογών του 2012 (6,4 εκατ). Πολύ πιο ουσιαστικό, το Εθνικό Μέτωπο του 2015 είναι ασφαλώς ακροδεξιό, έχει ροπή ξεκάθαρα αυταρχική, όμως έχει “ξεπλύνει” τα στοιχεία ρατσισμού και αντισημητισμμού της εποχής πατρός Λεπέν, μάλιστα με την νεανική φιγούρα της Μαριόν Λεπέν ανοίχτηκε καλύτερα παρά ποτέ στην παραδοσιακή Δεξιά της Γαλλίας (βασιλόφρονα, Καθολική κοκ.) Αν το δει κανείς αλλιώς, εκείνο που κυριάρχησε στην Γαλλία της 13ης Δεκεμβρίου ήταν η δεξιά στροφή – γιατί και η “εκδοχή Σαρκοζί” δεν είναι ακριβώς κάτι το ιδιαίτερα ήπια…. -και μάλιστα μιας Δεξιάς αυταρχικής. Ας μην παραβλεφθεί, ακόμη, το γεγονός ότι η κίνηση Ολλαντ, να αποσύρει υποψηφίους των Σοσιαλιστών – ώστε να βοηθηθεί η παράδοση του rassemblement republicain των Γάλλων, δηλαδή να συγκεντρωθούν οι ψήφοι “απέναντι” στην Λεπέν – βρήκε μικροπολιτικά αντίθετο τον Σαρκοζί. Και στις τρεις περιφέρειες όπου η Λεπέν τελικά έχασε, ποσοστά 40-45% στο Εθνικό Μέτωπο δεν είναι ρηχό φαινόμενο.
Οταν η Μαρίν Λεπέν καταλήγει ότι “ο πολιτικός διαχωρισμός γίνεται πλέον [στην Γαλλία] ανάμεσα σε οπαδούς της παγκοσμιοποίησης και του πατριωτισμού” ασφαλώς ένα σύνθημα πετάει. Όμως, άμα δούμε π.χ. πόσο το Προσφυγικό/Μεταναστευτικό έπαιξε στο φαντασιακό των Γάλλων – θυμίζουμε πως η Γαλλία ΔΕΝ αγγίζεται απο το σημερινό ρεύμα… – και πόσο εύκολα η αντίδραση της Κυβέρνησης Ολάντ/Βάλς στο τρομοκρατικό πλήγμα στο Παρίσι “αγκάλιασε” μέτρα έκτακτης ανάγκης/etat d’ exception, ας μην βιαζόμαστε να συμπεράνουμε ποιος και τι έχασε, ποιος και τι κέρδισε στην Γαλλία.
