Δεν γίναμε σοφότεροι, όπως άλλωστε λίγο πολύ αναμενόταν, για το πού ακριβώς βρίσκονται οι σχέσεις Αθήνας – Άγκυρας, μετά από τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο Λονδίνο. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο ότι δύο εφημερίδες, με διαμετρικά αντίθετη πολιτική τοποθέτηση (‘Καθημερινή’ και ‘Αυγή’) είχαν στα χθεσινά τους πρωτοσέλιδα τη λέξη ‘ομίχλη’, αναφερόμενες στη συνάντηση των δύο ανδρών. Ωστόσο από τη δήλωση που έκανε μετά, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, προκύπτουν ερωτήματα, που αφορούν το παρόν και το μέλλον, όχι μόνο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά γενικότερα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Τον προβληματισμό αυτό είχε ενισχύσει και το αλαλούμ που επικράτησε την Τρίτη με το δυόμιση ωρών (!) πάγωμα των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, με το Μαξίμου να ακυρώνει, στην ουσία, τον εαυτό του, γιατί δύσκολα μπορεί να πειστεί κανείς ότι μόνος του ο υπουργός Άμυνας πήρε τέτοιου είδους απόφαση…
Μπορεί η Αξιωματική Αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να μην ακολουθεί την μικροκομματική τακτική της ΝΔ όταν ήταν αυτή στην αντιπολίτευση και κατηγορούσε ανεύθυνα τον ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, με διασπορά fake news, με διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας, π.χ. ότι δήθεν δεν φυλάσσονται τα σύνορα, κοκ. Ωστόσο ο τρόπος άσκησης της εξωτερικής πολιτικής από τη σημερινή κυβέρνηση, δεν εμπνέει σιγουριά και μάλιστα απέναντι σε μια Τουρκία που ‘κάνει παιχνίδι’ σε πολλά επίπεδα. Μακάρι το επόμενο διάστημα να διαψεύσει τις δυσοίωνες προβλέψεις αλλά τα πρώτα δείγματα γραφής είναι αρνητικά. Η άσκηση εξωτερικής πολιτικής δεν προσφέρεται για επικοινωνιακές πιρουέτες αλλά επιβάλλει συνεκτική εθνική στρατηγική για την προάσπιση των πάγιων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Προς το παρόν, η σημερινή εξουσία δεν φαίνεται να κινείται σε αυτή την τροχιά…
