Είναι ορατό ότι αυτό το δεύτερο lockdown είναι η απόδειξη της αποτυχίας της κυβερνητικής πολιτικής.
Υπήρχαν πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν γίνει αυτούς τους μήνες, αλλά δεν έγιναν. Ο λόγος δεν είναι μόνο η ανικανότητα κάποιων υπουργών. Είναι η εμμονή της κυβέρνησης στην πολιτική που ήθελε να εφαρμόσει και με την οποία ήρθε στην εξουσία. Οι συνθήκες άλλαξαν, αλλά η κυβέρνηση δεν ήθελε περισσότερο ΕΣΥ. Δεν ήθελε παραπάνω κλίνες, παραπάνω γιατρούς και νοσηλευτές, δεν ήθελε να μεγαλώσει το δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Γι’ αυτό και προχώρησε με την ελπίδα ότι το δεύτερο κύμα θα είναι ηπιότερο και δεν θα χρειαστούν άλλες υποδομές. Και τώρα που τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε, προχωρά σε αποφάσεις που κτυπάνε την οικονομία καίρια. Οι επιπτώσεις (οικονομικές, άρα και κοινωνικές) είναι μεγάλες και θα φανούν σύντομα τους επόμενους μήνες. Έτσι, με την ιδεοληψία της, η κυβέρνηση και δεν αντιμετώπισε το δεύτερο κύμα κορωνοϊού και βλάπτει την οικονομία.
Τα λεφτά που θα έδινε στο ΕΣΥ, σε κλίνες, σε προσωπικό, σε ΜΕΘ κ.λπ., κ.λπ. δεν ήταν μυθικά. Ήταν λιγότερα από 1 δισ. ευρώ. Τώρα μόνο για τον μήνα του δεύτερου απαγορευτικού χρειάζεται 3,5 δισ. ευρώ (σσ: Ο τουρισμός φέτος έφερε μόνο 3,5-4 δισ. ευρώ). Και να δούμε πότε θα ανοίξουμε ξανά…
