Τα ίδια, και πάντα χειρότερα, επί τριάντα χρόνια. Και πώς να αντέξει αυτή η έρμη οικονομία, αυτά τα έρμα ασφαλιστικά ταμεία, αυτά τα έρμα ελληνικά νοικοκυριά, αυτή ή έρμη χώρα.
Λοιπόν, διάβασα ότι το ΙΚΑ – ΕΤΑΜ θα ζητήσει για άλλον ακόμη ένα μήνα έντοκο δάνειο από τον Τομέα Ασφαλισμένων Δημοτικών-Κοινοτικών Υπαλλήλων (ΤΑΔΚΥ) και τον Τομέα Ασφάλισης Προσωπικού της ΔΕΗ (ΤΑΠ-ΔΕΗ) για να καταβάλει τις συντάξεις. Τα ίδια. Όπως και πέρυσι και πρόπερσι και πριν από… τριάντα χρόνια. Διαβάστε, για του λόγους το αληθές, ένα σύντομο χρονικό της ντροπής:
-Tο 1988, έγινε μια συζήτηση στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (14 Απριλίου 1988) για την κακοδαιμονία του ΙΚΑ μεταξύ του τότε διοικητή του ταμείου Φοίβου Ιωαννίδη (28 Ιανουαρίου 1988) και του προηγούμενου Αβέρκιου Καραλή (14 Απριλίου 1988) από την προέκυψε όλη κακοδαιμονία του ασφαλιστικού οργανισμού σε αριθμούς: Το 1981 το ΙΚΑ είχε 6.064 υπαλλήλους και πραγματοποίησε αύξηση εσόδων κατά 26,3%. Το 1987 το ΙΚΑ είχε 11.000 υπαλλήλους (αθρόοι διορισμοί!), αλλά δεν μπόρεσε να αυξήσει τα έσοδά του ούτε κατά μια ποσοστιαία μονάδα! Οι καθυστερούμενες οφειλές στο ΙΚΑ το 1981 ανέρχονταν στα 13 δις δραχμές, ενώ το 1987 ξεπερνούσαν τα 90 δις δραχμές!
-To 1989, όπως και όλα τα προηγούμενα και τα επόμενα χρόνια, δόθηκαν στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό 117 περίπου δις. δραχμές, ενώ αναγκαζόταν να χρηματοδοτείται από τις τράπεζες με την παροχή εγγυήσεων από το κράτος τη στιγμή που είχε λαβείν δεκάδες δις. από πολλούς οφειλέτες, μεταξύ των οποίων και το κράτος…
– Από στοιχεία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου (13 Δεκεμβρίου 1989) προκύπτει, μεταξύ άλλων, ότι τα 8,5 δις δραχμές που θα εξασφαλίζονταν από την πρόσθετη φορολογία φυσικών προσώπων (5% επί του αναλογούντος φόρου του 1988) δεν έφταναν για να βοηθήσουν το ΙΚΑ να βρει τα 23 δις δραχμές που χρειαζόταν επειγόντως για τις τρέχουσες ταμιακές ανάγκες!
-Tον Ιούλιο του 1992, παρά τα εφιαλτικά δημόσια ελλείμματα, και η τότε κυβέρνηση εμφανιζόταν «γενναιόδωρη» και «πονόψυχη»! Τότε, λοιπόν, αποφασίσθηκε η διαγραφή χρεών του ΙΚΑ για τη χρήση 1991 ύψους 181,4 δις δραχμών και άλλων ύψους 240,8 δις δραχμών για τη χρήση του 1992!
Αλλά, επειδή η συνέχεια είναι ακόμη πιο ιλαροτραγική, θα τη διαβάσετε στο επόμενο σχόλιο.
