Η ιστορία του «βασικού μετόχου»

Συνηθισμένοι να προσαρμόζουν τα γεγονότα, στα μέτρα της προπαγάνδας τους, οι «βαστάζοι» της διαπλοκής, προβάλουν το δικό τους αφήγημα και για την ιστορία του «βασικού μετόχου», στη «μάχη οπισθοφυλακών» που δίνουν, προκειμένου να μας πείσουν, ότι στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, υπήρχε μια ειδυλλιακή κατάσταση, που ήρθε αναίτια να διαταράξει η σημερινή κυβέρνηση.

Ποια, όμως, είναι η αλήθεια; Το πρόβλημα της διαπλοκής, στη σημερινή του μορφή, τέθηκε, το πρώτον, στη δεκαετία του ’90, μετά την, τουλάχιστον ατυχή, νομοθετική ρύθμιση, της κυβέρνησης Τζαννετάκη. Το πρόβλημα πήρε τέτοιες διαστάσεις, ώστε το 2001, στην αναθεώρηση του Συντάγματος, να προστεθεί διάταξη (άρθρο 14 παρ. 9), που όριζε απόλυτο ασυμβίβαστο, ανάμεσα στην ιδιότητα του ιδιοκτήτη, βασικού μετόχου, ή διευθυντικού στελέχους επιχείρησης μέσων ενημέρωσης, με τις αντίστοιχες ιδιότητες σε επιχείρηση, που αναλαμβάνει έργα ή προμήθειες του δημοσίου. Σε εκτέλεση, υποτίθεται, των ανωτέρω, ψηφίστηκε, από την κυβέρνηση Σημίτη, ο ν. 3021/2002, που, όμως, σύμφωνα με την κριτική, αλλά και κατ’ αποτέλεσμα, φάνηκε αναποτελεσματικός και εκτός, τουλάχιστον, του πνεύματος της Συνταγματικής διάταξης. Έτσι, στα τέλη του 2004, η νεοεκλεγμένη κυβέρνηση Καραμανλή, που είχε αναγάγει, ως αντιπολίτευση, σε κεντρικό στόχο, την καταπολέμηση της διαπλοκής, έφερε νομοσχέδιο, που κατέστη νόμος του κράτους την επόμενη χρονιά (ν. 3310/2005), που, στην ουσία, εφάρμοζε, με πιστότητα, τα όσα διαλάμβανε το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος. Είχε προηγηθεί η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (3242/2004), που δικαίωνε πλήρως τη νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, αναγνωρίζοντας, μάλιστα, τον υπέρτερο χαρακτήρα του Συντάγματος και τη δυνατότητα της κυβέρνησης να θέτει περιορισμούς, στην άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ενώ έκρινε ότι δεν παραβιάζεται το ευρωπαϊκό δίκαιο, περί ανταγωνισμού. Είναι χαρακτηριστικό, σε πολιτικό επίπεδο, πως, ενώ το νομοσχέδιο συνάντησε τη λυσσώδη αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, υπό την ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά τη θετική υποδοχή από τα κόμματα της Αριστεράς, ιδιαίτερα δε από τον τότε Συνασπισμό (πρόδρομο του ΣΥΡΙΖΑ), άσχετα αν δε μεταφράστηκε, για γενικότερους πολιτικούς λόγους και σε υπερψήφιση, στη Βουλή. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο τότε πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος, είχε υποστηρίξει ότι το νομοσχέδιο ικανοποιούσε σχεδόν καθ’ ολοκληρία, τις πάγιες θέσεις του κόμματος. Σε αυτό το κλίμα, εμφανιζόταν ο όμιλος Μπόμπολα έτοιμος να μεταβιβάσει το εκδοτικό του συγκρότημα, στην οικογένεια Αγγελόπουλου…