Ο Φρανσουά Μιτεράν, με τη σοφία του «οργανικού διανοούμενου» και τη σωρευμένη πολιτική εμπειρία, συνήθιζε να λέει, σε όσους του έκαναν την τετριμμένη ερώτηση, για το τι θα κάνει την επόμενη μέρα των εκλογών.
«Μεταξύ της προηγούμενης και της επόμενης μέρας των εκλογών, συνήθιζε να λέει η μεγάλη εκείνη μορφή της γαλλικής και ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής, μεσολαβεί κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, οι ίδιες οι εκλογές». Θα ήταν χρήσιμο, να αντλήσουν κάτι από τη σοφία του Μιτεράν, οι υποψήφιοι- ή ορισμένοι εξ αυτών-αλλά και κάποιοι από τους ερωτώντες συναδέλφους-που έχουν αναλώσει υπερβολική φαιά ουσία, για το τι θα γίνει την επομένη, όχι της εσωκομματικής εκλογικής διαδικασίας, αλλά την επομένη των βουλευτικών εκλογών, που δεν υφίστανται καν στον ορίζοντα. Υπό την άποψη αυτή, κρίνουμε ως πιο εύστοχη την απάντηση της κ. Γεννηματά, που θεώρησε άκαιρο το δίλημμα, λέγοντας πως διακηρυγμένος στόχος, των περισσότερων τουλάχιστον, εξ όσων συμμετέχουν στη συγκρότηση του νέου φορέα, είναι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών, ώστε η στάση του νέου φορέα, την επομένη των εκλογών, να μη γίνει με τους όρους των αντιπάλων της, αλλά από θέση σχετικής αυτονομίας, αν όχι και υπεροχής. Το κατά πόσο οι στόχοι που τίθενται, από πολλούς, αν όχι από το σύνολο των υποψηφίων, είναι εφικτοί, με βάση τη σημερινή εικόνα, είναι μια άλλη ιστορία. Το ύψος της συμμετοχής, την προσεχή Κυριακή, είναι αυτό, με βάση τη διαδικασία που έχει επιλεγεί, θα κρίνει πολλά ως προς αυτό, οπότε και εδώ προτρέχουν μερικοί.
Επανερχόμενοι, τώρα, στο θέμα των πιθανών κυβερνητικών συνεργασιών, θα προσθέταμε, πέρα από την προσεπίκληση της σοφίας του Μιτεράν, πως, πέρα και πάνω από την πιθανή συνεργασία, σε κυβερνητικό επίπεδο, που μπορεί να προκύψει και ως, συγκυριακό, προϊόν ανάγκης, που δε σχετίζεται μόνο με τα Μνημόνια (θυμηθείτε τις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα, στο αλήστου μνήμης 1989), προέχει για κάθε κόμμα, ειδικά δε για το φορέα, που επιδιώκει να ενσαρκώσει την «επανίδρυση» της μεγάλης Δημοκρατικής-Προοδευτικής παράταξης, η διαμόρφωση της πολιτικής ή στρατηγικής συμμαχιών, που υπερβαίνει την ημέρα ή την επομένη των εκλογών ή τα διλήμματα των κυβερνητικών συνεργασιών. Επ` αυτού δε, μπορεί να αντληθούν χρήσιμες εμπειρίες από το απώτερο, αλλά και το πρόσφατο παρελθόν, εγχώριο και ευρωπαϊκό, ώστε να εμπλουτιστεί ο σχετικός προβληματισμός.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
