Αν υπηρχε η παραμικρή αμφιβολία, ότι τίποτα πια δεν είναι το ίδιο, μετά το απίστευτο μακελειό της περασμένης Παρασκευής, στο Παρίσι, φρόντισε να τη διαλύσει ο ίδιος ο πρόεδρος Ολάντ, με τη δήλωση του, το πρωί του Σαββάτου.
Όπως επισημαίνει και το γνωστό αμερικανικό Ινστιτούτο Stratfor, ο Γάλλος πρόεδρος «σήκωσε το γάντι», επιλέγοντας την κλιμάκωση με τους τζιχαντιστές, με διατυπώσεις όπως «πόλεμος», «εκδίκηση» και «ανελέητη απάντηση». Τι σημαίνει αυτό, το αντιλήφθηκαν ήδη οι Γάλλοι πολίτες. Θα μπορούσε να φανταστεί, κανείς, πως η χώρα, που είναι ταυτισμένη με την ανεκτικότητα, την ελευθερία, αλλά και την έννοια της εξέγερσης, αποδέχεται αδιαμαρτύρητα την επιβολή στρατιωτικού νόμου, με ότι αυτό συνεπάγεται (παρουσία στρατού στους δρόμους, απαγόρευση κυκλοφορίας, ελέγχους κατ` οίκον χωρίς δικαστικές εγγυήσεις, εκτεταμένοι συνοριακοί έλεγχοι). Αλλωστε, υπό την κυριαρχία του φόβου, οι ίδιοι οι Γάλλοι πολίτες ανατρέπουν τον ελεύθερο τρόπο ζωής τους.
Αντίστοιχους περιορισμούς, όμως, θα υποστούν ή υφίστανται οι πολίτες και άλλων ευρωπαϊκών κρατών, όπως η Ιταλία και η Αγγλία, που κατονομάστηκαν ως οι επόμενοι στόχοι. Οσοι δε έχουν την ψευδαίσθηση πως αυτά θα είναι προσωρινά, ας δουν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου οι συνέπειες από την επίθεση στους «Δίδυμους Πύργους», διαρκούν ακόμη, 15 χρόνια μετά και στο θεσμικό πεδίο, όπου παραμένει ο περίφημος «Patriot Act». Ούτε, όμως, η υπόλοιπη Ευρώπη θα μείνει αλώβητη, αφού η τρομοκρατική επίθεση και η δράση των τζιχαντιστών, συνδέεται, άμεσα ή έμμεσα, με τις ογκούμενες προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές. Δυστυχώς, οι συνέπειες αυτές, αφορούν και τη χώρα μας. Το προχθεσινό μακελειό πρόσφερε την αφορμή που ζητούσαν τα κράτη-μέλη, ή ορισμένα απ` αυτά, ώστε να μετατραπεί η Ευρώπη σε περίκλειστο φρούριο, με κλειστά σύνορα. Ούτε λόγος, φυσικά, για την επίδειξη αλληλεγγύης, με την αναλογική κατανομή των προσφυγικών ροών, που έτσι κι αλλιώς, είχε αρχίσει να μετατρέπεται σε «σύντομο ανέκδοτο». Η αποκάλυψη ότι ένας εκ των δραστών, διήλθε από το ελληνικό έδαφος, όπου ταυτοποιήθηκε (στην Λέρο) ως Σύρος πρόσφυγας, προσφέρει την αφορμή που επιζητούσαν ορισμένοι, τουλάχιστον, Ευρωπαϊκοί κύκλοι, για να κατηγορήσουν τη χώρα μας, για πλημμελή έλεγχο τα στα σύνορα μας, επαναφέροντας το «αίτημα» για «κοινές περιπολίες» με την Τουρκία, στο Αιγαίο, μετονομάζοντας τις, πιθανόν, σε «συντονισμένες ενέργειες», κατά τη διατύπωση του κ. Γιούνκερ. Βλέπετε, έχουμε πόλεμο και στον πόλεμο όλα αλλάζουν ή όλα επιτρέπονται…
