Η εκδίκηση του λαϊκισμού

 Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ 

Παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίζει να ξεδιπλώνει «αντιλαϊκιστική» επιχειρηματολογία, ο ίδιος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήγε τον λαϊκισμό σε άλλα επίπεδα: η ΝΔ, επί των ημερών του, έλεγε ότι… «υπόσχεται λίγα για να τα κάνει πράξη» και ταυτόχρονως δεσμευόταν για μείωση σχεδόν όλων των… φόρων, προαναγγέλλοντας ότι επί των ημερών της η ανάπτυξη θα φτάσει το 4% -λες και υπάρχει κάποιο σχετικό κουμπί! Ο πρόεδρος της ΝΔ έφτασε στο σημείο να υιοθετήσει καφενειακές θεωρίες συνωμοσίας, του τύπου «δώσατε το Μακεδονικό για να πάρετε τις συντάξεις», φλέρταρε με τους ακραίους των συλλαλητηρίων, ενώ υιοθέτησε τον… ορισμό του λαϊκισμού ως ένα από τα βασικά επιχειρήματα κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών: «μα, αυτή τη Συμφωνία δεν την θέλει η κοινωνία», μας έλεγε. Σαν να μην έφταναν αυτά, η ΝΔ ως αξιωματική αντιπολίτευση δεν έβλεπε τους «γεωπολιτικούς λόγους» που οδηγούσαν σε διαρκή ενίσχυση των προσφυγικών ροών, απαξίωνε όλα τα οικονομικά επιτεύγματα της προηγούμενης κυβέρνησης, ενώ από το λαϊκιστικό αντιπολιτευτικό μενού δεν έλειψε και η σκέτη τυμβωρυχία, τόσο στην Μάνδρα όσο και στο Μάτι. 

Ολα τα παραπάνω, αλλά και πολλά ακόμη, διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο που προφανώς ακολουθεί την ΝΔ τώρα που ανέλαβε το τιμόνι της χώρας. Και είναι εξίσου προφανές ότι η πραγματικότητα εκδικείται. Γιατί δεν μπορεί ξαφνικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να σβήσει μονοκονδυλιά όσα έλεγε, χωρίς να προκαλέσει τον γέλωτα των δημοκρατικών πολιτών, αλλά και τη μήνι όσων τον ψήφισαν. Οι πρώτες κυλιόμενες μετρήσεις που έχουν φτάσει στο Μαξίμου, εξάλλου, έχουν προϊδεάσει το πρωθυπουργικό επιτελείο για το κόστος κάθε κυβίστησης: το ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη σφυρίζει αδιάφορα για τη Συμφωνία των Πρεσπών και τώρα, οψίμως, ανακαλύπτει τη θετική της προοπτική, ενόχλησε μεγάλο μέρος της βάσης του κυβερνώντος κόμματος στη Βόρεια Ελλάδα –και όχι μόνο. 

Παραλλήλως, όλα τα μεγάλα λόγια από την εποχή της αντιπολίτευσης όχι απλώς ακολουθούν, αλλά επιπροσθέτως «δεσμεύουν» την κυβέρνηση. «Τα λούζονται», σε απλά ελληνικά: 

-τώρα, για παράδειγμα, ο αρμόδιος υπουργός ανακάλυψε τους «γεωπολιτικούς λόγους» που οδηγούν σε αύξηση των προσφυγικών ροών,

-τώρα ξαφνικά το «κολαστήριο» της Μόριας έγινε «αξιοπρεπής δομή» φιλοξενίας,

-τώρα αίφνης τα νούμερα για όλες τις υποσχέσεις δεν «βγαίνουν» και στο οικονομικό επιτελείο επεξεργάζονται τα πρώτα σενάρια περικοπών, όπως η μείωση του αφορολόγητου,

-τώρα πληρώνουν τον «εκκλησιαστικό λαϊκισμό» τους και πλέον η Εκκλησία «συνδιαμορφώνει» την πολιτική στο υπουργείο Παιδείας,

-τώρα, στην περίπτωση της καταστροφικής πυρκαγιάς στην Εύβοια, ανακάλυψαν την «κλιματική αλλαγή», τα «ακραία καιρικά φαινόμενα», αλλά και τους «ανέμους με ταχύτητα ρεκόρ». Στο Μάτι, ήταν μόνο η «ανικανότητα της κυβέρνησης»…

-τώρα τελείωσαν οι επικλήσεις στην «αριστεία» και η κυβέρνηση διορίζει τους αποτυχόντες πολιτευτές σε ΔΕΚΟ, άλλες κρατικές θέσεις αλλά και στο γραφείο Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη, που ως χθες ήταν… «άχρηστο» καθώς «υπάρχει το Υπουργείο Μακεδονίας Θράκης».

Επίσης, τώρα τελείωσαν τα κροκοδείλια δάκρυα για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και η κυβέρνηση διορίζει νέα μέλη στην Επιτροπή Ανταγωνισμού πριν καν αποφανθεί το ΣτΕ για την προσφυγή της έκπτωτης ηγεσίας –τέτοια ευαισθησία. 

Τέλος, τώρα ανακάλυψαν ότι το project «μπουλντόζες στο Ελληνικό» δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. 

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα μεγάλα λόγια της αντιπολίτευσης, που τους ακολουθούν τώρα στα χρόνια της κυβέρνησης. Και είμαστε μόνο στην αρχή –μόλις που έκλεισε 50 ημέρες στο Μαξίμου ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Προλαβαίνει, λοιπόν, ακόμη, πριν τον περικυκλώσουν όσα έλεγε ως τις 6 Ιουλίου, να κάνει αυτοκριτική, να το πάρει αλλιώς και να γλιτώσει την αυτογελοιοποίηση. Ας πάρει παράδειγμα από τον προκάτοχό του, ο οποίος αφού έφτασε την διαπραγμάτευση στα όριά της (αν δεν τα ξεπέρασε κιόλας), παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσε να κάνει όσα υποσχόταν και, μάλιστα ζήτησε νέα εντολή για τη νέα κατάσταση. Γενναιότητα χρειάζεται. Τίποτα άλλο.