Η εκδίκηση μιας φωτογραφίας: ο Γ. Πατούλης στο Λευκό Οίκο

Της Ελένης Τσερεζόλε

Περί ήθους ο λόγος. Ή μια φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις. Και η αλήθεια είναι ότι η φωτογραφία του δημάρχου Αμαρουσίου, Προέδρου της ΚΕΔΕ, Προέδρου του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας και γενικώς πολυπράγμωνα, Γεωργίου Πατούλη, στο Λευκό Οίκο κατά την επίσημη εκδήλωση προς τιμή της εθνικής μας επετείου, λέει από μόνη της μια ιστορία. Μια διδακτική ιστορία περί του ανθρώπου, περί του ήθους, περί του τρόπου άσκησης της πολιτικής.

Ο φωτογραφικός φακός αποτύπωσε έτσι, καρέ – καρέ, τη φιλοδοξία του ανθρώπου που, εκπροσωπώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη, διεκδικεί την Περιφέρεια Αττικής. Σύμφωνα λοιπόν με τον… πολυπρόεδρο ο δρόμος προς την Αττική, περνάει από τον… Λευκό Οίκο! Και όπως φάνηκε, ο πολυπράγμων ήταν έτοιμος και έκανε τα πάντα για την πολυπόθητη φωτογραφία στο Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ. Η αλήθεια είναι ότι είχε επισκεφθεί την Ουάσινγκτον κατά  την ημέρα της ορκωμοσίας του αμερικανού προέδρου, τον Ιανουάριο του 2017 αλλά τότε είχε μείνει εκτός νυμφώνα, καθώς είχε τότε περιοριστεί σε φωτό εκτός Λευκού Οίκου και σε άλλη μία με τον τότε επιτελάρχη του Λευκού Οίκου, ελληνικής καταγωγής, Ρινς Πρίμπους. Εγκατέλειψε το αξίωμα αυτό τον Ιούλιο του 2017.

Τώρα όμως τα κατάφερε. Όχι μόνο απέσπασε σχετική πρόσκληση αλλά ύστερα από σκληρή μάχη, κατάφερε να εισέλθει στην αναμνηστική φωτό. Η δικαίωση! Απόδειξη , η αναμνηστική φωτογραφία στην εκδήλωση για την ελληνική επανάσταση μαζί με τον αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, τον τομεάρχη εξωτερικής πολιτικής της ΝΔ, Γιώργο Κουμουτσάκο και τα παιδιά, ντυμένα με τις παραδοσιακές ενδυμασίες. Τώρα τι κι αν εμφανώς ο επίδοξος περιφερειάρχης έσπρωξε ολίγον τα παιδιά, δεξιά κι αριστερά, προκειμένου να βρεθεί στο επίκεντρο της φωτογραφίας, αυτό είναι “ασήμαντη” λεπτομέρεια. Το βασικό είναι ότι ο στόχος επιτεύχθηκε. Και πράγματι αξίζει τον κόπο να αναζητήσει κανείς το… ινσταντανέ στο διαδίκτυο, όπου έκανε τον γύρο, αποσπώντας, όπως ήταν φυσικό, και τα ανάλογα σχόλια.

Και έχει ενδιαφέρον γιατί ακριβώς, επειδή μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, και επειδή σε αρκετές περιπτώσεις, η ίδια φωτογραφία μπορεί και να εκθέσει, με την αρνητική έννοια της λέξης, τον εικονιζόμενο. Με άλλα λόγια γίνεται η φωτογραφία μπούμερανγκ σε βάρος του εικονιζόμενου, που με τόσο πάθος τη διεκδίκησε και την… κατέκτησε. Άνθρακες ο θησαυρός. Ή η εκδίκηση μιας φωτογραφίας…