Η εφημερίδα «Το Παρόν» είχε προειδοποιήσει έντονα για την ολοένα ογκούμενη κρίση στον Τύπο πριν από δέκα ακριβώς χρόνια

Ίσως μερικοί αναγνώστες και κυρίως συνάδελφοι να αντιδράσουν σε όσα έγραψα στα δύο προηγούμενα σχόλιά μου για την κρίση στον ελληνικό Τύπο και να μού υπενθυμίσουν αυτό που είπε ο Μενέλαος στον Τρωαδίτη Εύφορβο λίγο πριν τον σκοτώσει μπροστά στο νεκρό σώμα του Πάτροκλου: «Πάντα ο φρόνιμος πριν πάθει λογαριάζει» (Ιλιάδα Ρ 32) ή τη γνωστή θυμόσοφη ρήση «πριν πεινάσεις μαγειρεύεις».

Τα λόγια αυτά του Μενέλαου μού θύμισαν την προσπάθεια που έκανα πριν ακριβώς δέκα χρόνια στην εφημερίδα «Το Παρόν» με την οποία συνεργαζόμουνα συνεχώς μετά το 2004 (χωρίς λογοκρισία, χωρίς περικοπές, χωρίς προσθήκες, όπως και τώρα στην Kontra News!) για αναστροφή της καταστροφικής πορείας στον ελληνικό Τύπο. Τότε, σε άρθρο μου υπό τον τίτλο «Φωνή εκ βαθέων για τις εφημερίδες», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Παρόν» (7 Ιανουαρίου 2007) επεσήμανα, με αφορμή τη δήλωση που φέρεται ότι έκανε η τότε νέα ιδιοκτήτρια του «Ελεύθερου Τύπου» κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου ότι «δεν θα πετάξω τα λεφτά μου» (τελικά τα… πέταξε!), μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

«Πρώτον, εμείς οι παλαιοί δημοσιογράφοι – στελέχη εφημερίδων αγαπούσαμε τους εκδότες, διότι στην ουσία αγαπούσαμε την εφημερίδα και τη θέλαμε να είναι εύρωστη οικονομικά για να διασφαλίζεται η απασχόληση εκατοντάδων συναδέλφων μας, αλλά και να αυξάνεται και το εισόδημά τους…» (στη συνέχεια παρουσιάζαμε τα μέτρα και τις πρωτοβουλίες).

«Δεύτερον, εμείς, οι παλαιοί δημοσιογράφοι – στελέχη εφημερίδων, δεν παραλάβαμε τέτοιες εφημερίδες και τέτοια δημοσιογραφία. Εμείς οι παλαιοί δημοσιογράφοι εντυπωσιάζαμε τους αναγνώστες μας όχι με διαφημίσεις ή προβολή περιοδικών και dvd, αλλά με τη δημοσίευση δημοσιογραφικών θεμάτων και ερευνών» (στη συνέχεια παρουσιάζαμε πώς…).

«Τρίτον, εμείς, οι παλαιοί δημοσιογράφοι-στελέχη εφημερίδων, δεν παρασύραμε ποτέ τους εκδότες μας σε αυτόν τον μεγάλου κόστους παραλογισμό ενθέτων περιοδικών και dvd στην προσπάθεια να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο της διαφημιστικής πίτας…» (Στη συνέχεια παρουσιάζαμε τι κάναμε…»

«Τέταρτον, εμείς, οι παλαιοί δημοσιογράφοι, είχαμε πολλές προκλήσεις που επισημαίνονταν από τις ποιοτικές έρευνες, όπως η αποφυγή υστερικών τίτλων, η επιστράτευση ειδικών και όχι κομματικών ή συνδικαλιστών για την ενημέρωση γύρω από σοβαρά και κρίσιμα θέματα κλπ»…

«Πέμπτον, εμείς, οι παλαιοί δημοσιογράφοι, ποτέ δεν ισχυριζόμασταν ότι τα ξέρουμε όλα, ότι δηλαδή είμαστε οικονομολόγοι, σεισμολόγοι, γλωσσολόγοι, παθολόγοι, διεθνολόγοι, πολιτειολόγοι, συνταγματολόγοι, εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι. Για το λόγο αυτό καλούσαμε σε συζητήσεις μόνο τους ειδικούς, τους επαΐοντες…».

Και το άρθρο αυτό τελείωνε με το ακόλουθο υστερόγραφο: «Ο σκοπός της παρέμβασης αυτής είναι να αρχίσει ένας διάλογος μέσα από τις εφημερίδες για τις εξελίξεις γενικά και, φυσικά, για το λειτούργημα το δημοσιογράφου που γίνεται εφιάλτης…»