Του Χρήστου Κυμπιζή από την Κυριακάτικη Kontranews
Δεν είναι λίγες οι φορές που στην Ελλάδα, μας δίνεται η αίσθηση πως οι κυβερνήσεις είναι παντοδύναμες. Πως άπαξ και αποφασίσουν να φέρουν προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο δεν πρόκειται να κάνουν πίσω ό,τι και αν γίνει. Και πως να γίνει διαφορετικά; Όταν η περίφημη κομματική πειθαρχία και η απειλή διαγραφής ζυγίζουν περισσότερα από τη συνείδηση ενός κυβερνητικού βουλευτή, τότε είναι φυσικό -εκτός σπάνιων και ελαχίστων εξαιρέσεων- πως η δημοκρατία στα μεσοδιαστήματα των εκλογών μετατρέπεται σε ένα είδος «κοινοβουλευτικού απολυταρχισμού» όπου ο έχων την πλειοψηφία στη Βουλή, αποφασίζει και εφαρμόζει κατά το δοκούν.
Το σκηνικό είναι συνηθισμένο. Οι αντιδράσεις ενόψει μιας κυβερνητικής απόφασης εξαντλούνται στους δρόμους και στη ρητορική των στελεχών της αντιπολίτευσης. Εσχάτως και στα social media. Επί της ουσίας μηδέν. Η κάθε κυβέρνηση έχει τη διακριτική ευχέρεια να περάσει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, ακόμα και αν υπάρχουν εσωκομματικές διαφωνίες… Είπαμε. Η κομματική πειθαρχία πάνω από όλα…
Ευτυχώς πριν λίγες ημέρες ζήσαμε μία από τις λίγες εξαιρέσεις. Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόσυρση του προσχεδίου νόμου, που προέβλεπε την ριζική αναδιάρθρωση του ΚΕΘΕΑ και που θα έβαζε ταφόπλακα στα θεραπευτικά προγράμματα του…
Από την αρχή οι αντιδράσεις ήταν πολλές. Διαφωνούσαν οι εργαζόμενοι, διαφωνούσαν όσοι χρειάζονται τις υπηρεσίες του, διαφώνησε η αντιπολίτευση. Για μέρες επικρατούσε ένα σφοδρό κύμα αντίδρασης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μικρά και μεγάλα κείμενα εξηγούσαν γιατί αυτός ο νόμος θα έφερνε μόνο αρνητικές συνέπειες. Ένα νόμος που στόχευε στο να αποδυναμώσει τα θεραπευτικά προγράμματα του, να υπονομεύσει τη δημοκρατική λειτουργία του και να υποβαθμίσει τον ρόλο των εργαζόμενων και της Γενικής Συνέλευσης…
Παρά τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση στήριζε μέχρι και την τελευταία στιγμή την πρότασή της.
Πλέον, μετά από συνάντηση των εργαζομένων με εκπροσώπους του υπουργείου, το σχέδιο νόμου πάγωσε και δόθηκε διορία δύο μηνών στους εργαζόμενους να καταθέσουν τις προτάσεις τους. Μια ευθύνη που θα αναλάβουν με περισσή αξιοπρέπεια, αποφασιστικότητα και θέληση οι άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται το ΚΕΘΕΑ.
Στα social media στήθηκε ένα μικρό πανηγύρι. Αντίστοιχα πανηγυρική ήταν και οι ανακοίνωση των εργαζομένων: «Όσοι υπήρξαν μέλη των Θεραπευτικών Κοινοτήτων, οι οικογένειές τους, όσοι διετέλεσαν εθελοντές ή μέλη προηγούμενων διοικήσεων, συλλογικότητες, κόμματα και δήμοι στήριξαν την προσπάθειά μας. Κυρίως όμως είναι οι χιλιάδες πολίτες που πήραν στα χέρια τους αυτή την υπόθεση, ξεπερνώντας το δικό μας μπόι, με την απλή φράση “Συμπαράσταση στο ΚΕΘΕΑ”. Θα θέλαμε να τους ευχαριστήσουμε όλους έναν προς έναν και μία προς μία. Είναι τα χέρια όλης της κοινωνίας που έγιναν αγκαλιά για να προστατεύσουν τον μεγαλύτερο φορέα απεξάρτησης της χώρας» αναφέρεται χαρακτηριστικά…
Και τελικά αποδεικνύεται πως πολλές φορές η κοινωνία έχει τον τρόπο της να παρεμβαίνει επί της ουσίας στις αποφάσεις της κυβέρνησης και να δίνει νόημα στη φύση του πολιτεύματός μας. Επόμενο στοίχημα το εργασιακό νομοσχέδιο, αν και εκεί τα δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά…
