Η «χρυσή» Παραολυμπιονίκης που συγκλόνισε στην τελική ευθεία για ευθανασία

Η χρυσή Παραολυμπιονίκης η οποία πάσχει από ανίατη εκφυλιστική ασθένεια, υπέγραψε τα χαρτιά της ευθανασίας της.

Η Παραολυμπιονίκης Μερίκε Βερβόρτ είχε συγκινήσει όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια των αγώνων του Ρίο, ζητώντας να της δοθεί το δικαίωμα να λυτρωθεί από την ανίατη ασθένειά της μέσω της ευθανασίας.

Η 37χρονη αθλήτρια από το Βέλγιο, είχε δηλώσει τότε ότι η συμμετοχή της στο Ρίο ήταν η τελευταία της επιθυμία, και ότι σκεφτόταν τη «λύτρωση» της ευθανασίας:

«Ο αθλητισμός είναι το μόνο πράγμα που με κρατάει στη ζωή. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι την ευθανασία. Το Ρίο είναι η τελευταία μου επιθυμία. Εξασκούμαι σκληρά, ακόμη κι αν ταυτόχρονα, μέρα – νύχτα, καταπολεμώ την ασθένειά μου. Ελπίζω να ολοκληρώσω την καριέρα μου πάνω σε ένα βάθρο στο Ρίο».

Η Βερβόρτ, η οποία κατάφερε να ανεβεί δύο φορές στο βάθρο του Ρίο αφού κέρδισε αργυρό και χάλκινο μετάλλιο, δήλωσε χθες ότι έχει υπογράψει ήδη τα χαρτιά της για την ευθανασία της, κάτι που την απέτρεψε από το να βάλει μόνη της τέλος στη ζωή της.

Μιλώντας στο BBC ότι οι Αγώνες στο Ρίο ήταν και η τελευταία της παρουσία σε αγώνες: «Δεν μπορώ να φανταστώ έναν καλύτερο τρόπο να τελειώσω την καριέρα μου, αλλά επίσης, υπάρχει και η πλευρά της θλίψης, που θα πω αντίο στα αθλήματα που αγαπώ».

Αν και η Βερβόρτ έχει μείνει στην ιστορία για τους Ολυμπιακούς θριάμβους της, κερδίζοντας επάξια το παρατσούκλι «Το Τέρας από το Diest», η 37χρονη αθλήτρια υποφέρει από χρόνιους πόνους που προκαλεί η ανίατη εκφυλιστική ασθένεια από την οποία πάσχει.

Καθώς, η κατάσταση της υγείας της επιδεινώνεται διαρκώς, μειώνοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό την ανεξαρτησία της, η Βερβόρτ θεωρεί ότι μόνη «λύτρωση» είναι η ευθανασία.

Η πρακτική αυτή είναι νόμιμη στο Βέλγιο, όταν υπάρχει γραπτή συγκατάθεση δύο ιατρών. Οι ασθενείς που ζητούν ευθανασία πρέπει να πάσχουν από ανίατη αρρώστια και να θεωρούνται ικανοί να πάρουν ορθολογική απόφαση για τον τερματισμό της ζωής τους.

Αν και η 37χρονη Παραολυμπιονίκης δεν έχει αποφασίσει πότε θα τερματίσει τη ζωή της, ωστόσο η επιλογή της ευθανασίας της δίνει μια αίσθηση ελέγχου ενώ έχει πει ότι έχει περάσει από το μυαλό της η αυτοκτονία:

«Ήμουν πολύ καταθλιπτικό πρόσωπο. Σκεφτόμουν πως ήμουν έτοιμη να αυτοκτονήσω.

Ελπίζω κάθε χώρα να εξετάζει την ευθανασία με άλλο τρόπο – δεν είναι δολοφονία. Είμαι το καλύτερο παράδειγμα. Χάρη σ’ αυτά τα χαρτιά, είμαι ακόμα ζωντανή.

Με την ευθανασία, είσαι σίγουρος ότι θα έχεις ένα μαλακό, όμορφο θάνατο, και ότι μπορείς να το κάνεις με τους ανθρώπους που θέλεις να μείνουν μαζί σου. Μου δίνει ένα αίσθημα γαλήνης και ξεκούρασης, που μπορώ να επιλέξω μόνη μου πόσο μακριά μπορώ να φτάσω».