Η Eκβαση του πρώτου γύρου των εκλογών για ανάδειξη ηγεσίας στην πολυτραυματία Νέα Δημοκρατία, μετά απο καμπάνια που “ ανέβασε” κλίμα εσωτερικών αντιθέσεων ή ακόμη και εχθρότητας, με το αποτέλεσμα 40/30/20/10 στους “Τέσσερεις” Μεϊμαράκη/Μητσοτάκη/Τζιτζικώστα/Γεωργιάδη, αφήνει πίσω περισσότερα απ’ όσα εκ πρώτης όψεως γίνονται φανερά.
Η “υπερκατανάλωση Καραμανλή” στην τελική ευθεία της εσωκομματικής προεκλογικής εκστρατείας (στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, υπενθυμίζουμε) ήρθε να προσθέσει εικασίες και προβολές στο μέλλον για το πώς θα πορευθεί μια ΝΔ που – με Βαγγέλη Μεϊμαράκη ή Κυριάκο Μητσοτάκη επικεφαλής – “ριζώνει” στα Κεντροδεξιά. Πάντως αφήνει πίσω τον πειρασμό της δεξιάς στροφής που, διαφορετικά μεν αλλά με φανερή διάθεση να παίξουν αυτό το χαρτί, “δοκίμασαν” και ο Απόστολος Τζιτζικώστας (ο οποίος τελικά σαν να χάθηκε κάπου, στην πορεία…) και ο Άδωνις.
Υπάρχει όμως και το άλλο: όλοι οι υποψήφιοι, ακόμη και ο Μεϊμαράκης που το καλοκαίρι είχε συνειδητά επιλέξει μια λογική συνεργασίας, θεώρησαν προεκλογικά επάναγκες να ξορκίσουν κάθε τέτοια ιδέα/ενδεχόμενο συνεργασίας, ή και συνεννόησης ακόμη, με το σημερινό (ή και κάποιο υπό μετεξέλιξη…) Κυβερνητικό σχήμα. Η σκιά Κώστα Καραμανλή ήρκεσε ώστε να ξαναπιαστεί ένα τέτοιο νήμα – τουλάχιστον στην δημόσια συζήτηση – νήμα το οποίο η σκιά Αντώνη Σαμαρά επεδίωκε σαφέστατα να κόψει οριστικά.
Οι τρεις βδομάδες πρόσθετης προεκλογικής εκστρατείας, τώρα, θα επιβάλλουν – όπως φαίνεται – να ειπωθούν και να ακουσθούν πολύ λιγότερα πράγματα απ’ όσα αυτή η διαδικασία αναζήτησης στον χώρο της Δεξιάς θα επέτρεπε. Ή μάλλον θα επέβαλλε. Διότι η νέα χρονιά, μας αρέσει/δεν μας αρέσει θα φέρει στο προσκήνιο μεγάλες, βαριές επιλογές. Η τοποθέτηση του αυριανού αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απέναντί τους θα ήταν καλό, θα ήταν αναγκαίο να είναι γνωστή. Διαφανής.
Μετρήστε, πρόχειρα-πρόχειρα: Οσο κι αν το ξορκίσουν όλοι, σε Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, το Ασφαλιστικό δεν γίνεται να αποδιωχθεί με τοποθετήσεις του τύπου “δεν θα ψηφίσουμε καμιά περικοπή συντάξεων”. Οσο κι αν η συνειδητοποίηση ότι στην επαρχία παίζονται 170-180 έδρες (έναντι 120-130 των αστικών κέντρων…) οδηγεί σε άρνηση της φορολόγησης των αγροτών – άμα, μάλιστα, αρχίσουν τα μπλόκα! Ο εναγκαλισμός όμως με το “Όχι σε όλα” στο αγροτικό έχει άλλους κινδύνους.
Παρακάτω: το Προσφυγικό αποτελεί/θα αποτελέσει ήδη απο τους πρώτους μήνες του 2016 πυριτιδαποθήκη. Μια στάση του τύπου “ο ΣΥΡΙΖΑ, η Τασία Χριστοδουλοπούλου, έφτιαξε το πρόβλημα, τώρα να το λουστεί” δεν είναι μόνο κοντόφθαλμη. Είναι και αυτοϋποπνομευτική για το αύριο.
Λίγο παραπέρα: η υπόθεση της Ευρωπαϊκής Συνοριο-Ακτοφυλακης, άμα προσεγγισθεί με μια λογική “η Ευρώπη κάνει τα σύνορά μας δικά της, άρα “ναι σε όλα”” μπορεί να φέρει θύελλες
Ακόμη παραπέρα: νομίζαμε ότι έχουμε χτίσει τρίγωνο/τετράγωνο Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου και μας προκύπτει “ανάσταση” του άξονα Τουρκίας-Ισραήλ. Η γεωπολιτική και γεωοικονομική επανισορρόπηση στην γειτονιά μας είναι ανήφορος. Τέτοια πράγματα, τέτοιο περιεχόμενο θα όφειλαν να δώσουν στην αντιπαράθεσή τους οι “Δυο” που απέμειναν από τους “Τέσσερεις” της Ν.Δ. Στοίχημα ότι… δεν θα το κάνουν!
