Η απροσδόκητη εξέλιξη στην Γερμανική πολιτική σκηνή

Σιγόβραζε, ειν’ αλήθεια, εδώ και βδομάδες – ως συνέπεια των τελευταίων τοπικών εκλογών στην Γερμανία, με πιο πρόσφατη εκείνη στην πόλη/Land του Βερολίνου όπως είχαμε δει απ’ αυτήν την στήλη – μια ενδεχόμενη ανατροπή της παραδοσιακά προβλεπτής Γερμανικής σκηνής. Όπου η άνοδος του ακροδεξιού/πάντως μετα-συντηρητικού  Αlternative fuer Deutschland σπρώχνει το έως τώρα κυρίαρχο CU/CSU, δηλαδή τους Χριστιανοδημοκράτες/Χριστιανοκοινωνιστές απο το αδιαμφισβήτητο κέντρο των πραγμάτων.

Μετά από πολλές – ως φαίνεται – επαφές παρασκηνίου, ξεκίνησε λοιπόν μια προσπάθεια να διαμορφωθεί ακόμη και  μέσα στην παρούσα κοινοβουλευτική περίοδο μια συμμαχία SPD/Die Linke/Gruenen γνωστή και ως Rot-Rot-Gruen (με βάση το ότι ήδη 54,2% των ψηφοφόρων των Σοσιαλδημοκρατών, 69% εκείνων της Αριστεράς και 59% τω Πρασίνων επιλέγουν μια τέτοια λύση). Το μανιφέστο μιας τέτοιας κίνησης μπορεί να βρει κανείς στο rot2gruen.de .

Το γεγονός ότι την πρωτοβουλία έδειξε να αναλαμβάνει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Αριστεράς/Die Linke Ντίτμαρ Μπάρτς – αν και σε προκαταρκτικές επαφές έλαβαν μέρος 90 βουλευτές και των τριών πλευρών, με παρουσία μάλιστα του Προέδρου του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ o oποίος και θα γινόταν Καγκελάριος αν μια τέτοια κίνηση ευοδωθεί – χρωματίζει “περίεργα” για τον Γερμανικό πολιτικό συντηρητισμό την κίνηση αυτή.

Οι της Die Linke, προκειμένου να έχει κάποια πιθανότητα επιτυχίας η πρωτοβουλία, έχουν φθάσει να δέχονται και πράγματα έως τώρα ανήκουστα γι αυτούς όπως η ανάληψη πρωτοβουλιών παρουσίας Γερμανικών ένοπλων τμημάτων σε διεθνείς αποστολές ή ακόμη και αποδοχή της “Ατζέντας 2020” (έργο του ηγέτη του SPD Γκέρχαρντ Σρέντερ) με την οποία ενσωματώθηκαν στην Γερμανική οικονομία επώδυνες, αλλά αποτελεσματικότατες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.

Τώρα πλέον, το ερώτημα είναι διπλό: θα οδηγήσει – και πού, εν τέλει – αυτή η πρωτοβουλία, η οποία για τους Σοσιαλδημοκράτες έχει ως σημαντικό δόλωμα μια προσδοκία εξουσίας, την οποία οι κάλπες του 2017 δεν δείχνουν να τους δίνουν (ως junior partner των Χριστιανοδημοκρατών που υποχωρούν υπό την πίεση της ΑκροΔεξιάς, αλλά παραμένουν ακόμη πρώτο κόμμα);

Και αυτή η ενδεχόμενη μετακίνηση του πολιτικού σκηνικού στην Γερμανία, τι θα σημάνει για την Ελλάδα και τα προβλήματά της; Μάλλον λάθος θα ήταν να πούμε: “Ουφ! Πάει λίγο πίσω ο πονηρός και δυσάρεστος Σώϋμπλε”, πάντως. Διόλου βέβαιο, π.χ., ότι και το SPD “με γεύση εξουσίας” θα είναι πιο υποστηρικτικό προς εμάς, όσο και αν μέχρι τώρα έδειχνε να συγκρατεί – στα πλαίσια της συγκυβέρνησης CDU/CSU-SPD – τα πιο αρνητικά αντανακλαστικά των Χριστιανοδημοκρατών απέναντι στην Ελλάδα…

 

 

Δείτε επίσης

Τελευταία Άρθρα

Τα πιο Δημοφιλή