Γράφει ο
Σταύρος Ξηντάρας
Το κλασσικό έργο του Π. Χορν «Φιντανάκι» ζωντανεύει και φέρνει άρωμα παλιάς Αθήνας στην αυλή του Θεάτρου «Χυτήριο» κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Η πρωταγωνίστρια της παράστασης Αγγελική Παρδαλίδου μιλάει στην «Kontra news» για το έργο, αλλά και για τις συνεργασίες της στο θέατρο.
-Τι πιστεύεις ότι θα έλεγε το “Φιντανάκι” ,αν μπορούσε να μιλήσει άμεσα στο κοινό;
Θα έλεγε «αν αγαπάτε, να αγαπάτε πολύ και πέρα από τις δυσκολίες» και επίσης θα έλεγε «δείτε τι έγινε στη δική μου ιστορία και παλέψτε να μη γίνει το ίδιο και στη δική σας ιστορία. Εσείς να τα καταφέρετε.»
-Τι ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή σου;
Τίποτα δε θα ήταν το ίδιο αν δεν είχα τόσο καλές φίλες και φίλους. Επενδύω πολύ στους ανθρώπους και έχω την ευλογία να έχω διατηρήσει φιλίες με γερά θεμέλια και αγάπη. Καταρχάς έχω τρεις φίλες που τις νιώθω σαν αδελφές. Είναι φίλες μου από Καβάλα που ήμαστε μαζί από το γυμνάσιο και είμαστε αχώριστες. Την Κορίνα, την Άνυ και την Όλγα. Χαρές, λύπες , τρέλες, ταξίδια, όλα τα έχω ζήσει μαζί τους και είναι απίστευτο να ξέρεις ότι βρέξει χιονίσει θα έχεις κοντά σου αυτά τα πλάσματα να σε αγαπούν και να σε στηρίζουν. Από εκεί και πέρα έχω πολύ καλούς φίλους και φίλες και είμαι από αυτούς που πιστεύω στη φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα. Μάλιστα συγκατοικώ με φίλο μου και είμαστε οι καλύτεροι συγκάτοικοι εδώ και τρία χρόνια, έναν υπέροχο καλλιτέχνη, το Γιάννη Μανιατόπουλο.
-Βρίσκεσαι στο χώρο από το 2007.
Συνεργασίες που έχεις ξεχωρίσει;
Έχω γνωρίσει πολλά αξιόλογα άτομα , άτομα που υπήρξαν έμπνευση, άτομα που υπήρξαν παράδειγμα προς αποφυγή. Από όλες τις συνεργασίες κερδίζεις μακροπρόθεσμα, ακόμα και από αυτές που τα πράγματα φαινομενικά δεν ήταν καλά. Μαθαίνεις από τα ευχάριστα, μαθαίνεις και από τα λάθη. Θα ξεχώριζα ωστόσο σαν εμπειρίες τη συμμετοχή μου στις παραστάσεις «Contractions», σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη, «Δαίμονες» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα και «Shopping and Fucking» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη.
-Η εμπειρία σου από τη συνεργασία με την Πέμη Ζούνη;
Η Πέμη για ΄μένα είναι δώρο ζωής. Είναι η δασκάλα μου , είναι μια καλή μου φίλη είναι μια ηθοποιός που θαυμάζω ιδιαίτερα και ένας από τους πιο καλούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Με έχει στηρίξει πολλές φορές έμπρακτα και με πιστεύει πολύ. Το 2015 σκηνοθέτησε την παράσταση «Contractions» του γνωστού συγγραφέα Mike Bartlett, όπου πρωταγωνιστούσα μαζί με τη συνάδελφο Αναστασία Χαριτίδου. Το έργο αυτό ήταν ένα όνειρο για ΄μένα. Ήθελα πολλά χρόνια να καταφέρω να ανέβει και τελικά πήρα την απόφαση να κάνω εγώ την παραγωγή και να το ¨ζήσω¨ όπως ήθελα, με τους συνεργάτες που ονειρευόμουν. Και η Πέμη ήταν εκεί φυσικά. ‘Ήταν μια μοναδική εμπειρία για ΄μένα, μια παράσταση από την οποία έμαθα πολλά τόσο σαν ηθοποιός, τόσο σαν παραγωγός όσο και σαν άνθρωπος. Η Πέμη δόθηκε πραγματικά σε αυτό και την ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Πιστεύω ότι είναι μια από τις πιο σημαντικές γυναίκες ηθοποιούς στην Ελλάδα.
-Πώς είναι να είσαι ηθοποιός και παραγωγός ταυτόχρονα;
Το τόλμησα! Η παράσταση «Contractions», γραμμένη από το σπουδαίο συγγραφέα Mike Bartlett, σε σκηνοθεσία Πέμης Ζούνη πραγματοποιήθηκε με δική μου παραγωγή και κεφάλαιο. Ρίσκαρα. Και αυτό το ρίσκο μου έμαθε πολλά και με ωρίμασε . Πήγα στην άλλη πλευρά , κατάλαβα πολλά πράγματα τα οποία αγνοούσα ή είχα υπεραπλουστεύσει . Αντιλήφθηκα πόσο δύσκαμπτο είναι το σύστημα, πόσο δύσκολο είναι να είσαι σωστός στα οικονομικά και οργανωτικά θέματα. Πλέον στις δουλειές που είμαι, διαχειρίζομαι διαφορετικά τις καταστάσεις γιατί έχω επιπλέον γνώση. Ήταν μια αξεπέραστη και μοναδική εμπειρία.
-Οπως και η εμπειρία της συμμετοχής στους «Δαίμονες»;
Τότε είχα μάθει ότι θα γίνει οντισιόν και δεν πήγα σε μεγάλη δουλειά στην Ίμπιζα της Ισπανίας, μόνο και μόνο για να μην χάσω την οντισιόν. Ήθελα σαν τρελή να συμμετέχω σε αυτήν την παράσταση. Από μικρή άκουγα το κομμάτι από τους Δαίμονες και έπαιζα μόνη μου θέατρο στο σαλόνι μας. Πάω λοιπόν στην οντισιόν, περνάω την πρώτη φάση , τη δεύτερη ,την τρίτη … Και ζω το όνειρο!
Είμαι στο θίασο των Δαιμόνων. Πλάι σε ταλαντούχους νέους ανθρώπους που τότε όλοι ξεκινούσαμε: Κωνσταντίνος Μπιμπής, Ιβάν Σβιτάιλο, Ευγενία Λιάκου, Κασσιανή Λειψάκη ,Μαρίνα Σάττι, Ιάσωνας Μανδήλας και πολλοί ακόμα που είναι θέμα χρόνου να γίνουν επώνυμοι διότι είναι όλοι εξαιρετικοί. Και πέρα από τα νέα τα παιδιά τι να πούμε για την Άννα Βίσση, για το Νίκο Καρβέλα, για την Εβελίνα Παπούλια και τον αγαπημένο μου Παναγιώτη Πετράκη, με τον οποίο μάλιστα μας δένει ένας ξεχωριστός δεσμός. Και τέλος… τι να πει κάποιος για το Γιάννη Κακλέα.
Αυτόν τον δημιουργό με την ατέλειωτη φαντασία, την αξιοπρόσεκτη οξυδέρκεια και το χιούμορ του. Τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή και ανυπομονώ να ξανασυνεργαστώ μαζί του.Μου είχε κάνει ξανά πρόταση μετά τους Δαίμονες αλλά δυστυχώς είχα κλείσει άλλη δουλειά. Είμαι σίγουρη ότι οι δρόμοι μας θα ξανανταμώσουν.
-Το 2013 ήσουν υποψήφια για βραβείο για την ερμηνεία σας στην παράσταση «Shopping and Fucking»;
Το 2013 επικοινωνεί μαζί μου ο Βασίλης Μπισμπίκης για να μου προτείνει να παίξω το ρόλο του Γκαρυ, ενός 14χρονου αγοριού που είναι βυθισμένο στα ναρκωτικά και στην πορνεία. Δεν πρόλαβε καν να ολοκληρώσει τη φράση του όταν του είπα «Εννοείται είμαι μέσα». Πρώτη σκηνοθεσία του Βασίλη , με όρεξη , με όραμα , με άποψη.
Με τα υπόλοιπα παιδιά της παράστασης ήμασταν μαζί στη δραματική σχολή της Θεσσαλονίκης όποτε είχαμε ήδη την απαραίτητη εξοικείωση γι΄αυτό το πολύ δύσκολο έργο. Καταφέραμε να κάνουμε μια παράσταση την οποία όσοι την είδαν την μνημονεύουν ακόμα. Και επειδή στο έργο υπήρχε και το στοιχείο της διαφορετικότητας η παράσταση ξεχώρισε στα Queer Theater Awards το 2014, αποσπώντας πολλά βραβεία ανάμεσά τους και το βραβείο σκηνοθεσίας για το Βασίλη Μπισμπίκη και βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την αγαπημένη συνάδελφο Ελεονόρα Αντωνιάδου. Εγώ ήμουν υποψήφια για βραβείο ερμηνείας αντρικού ρόλου, το οποίο από μόνο του ήταν μια μεγάλη χαρά και μια μεγάλη έκπληξη για πολλούς, καθώς ήμουν γυναίκα που ερμήνευε αντρικό ρόλο.
