Της Ελένης Τσερεζόλε
Τι έμεινε τελικά από τις χθεσινές παρελάσεις για την επέτειο της 25ης Μαρτίου; Όσοι φαντασιώνονταν φοβερές και τρομερές εξελίξεις, ότι θα έπεφτε δήθεν η κυβέρνηση ή ότι θα δρομολογούνταν τέτοιες εξελίξεις που θα άλλαζαν άρδην το πολιτικό σκηνικό, σίγουρα θα απογοητεύθηκαν. Η… «απόσυρση» του Αλέξη Τσίπρα, που επιθυμεί διακαώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται ότι αργεί ακόμη παρά τις επιθυμίες της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ που έχει πλήρως ευθυγραμμιστεί με τη συντηρητική παράταξη, ακολουθώντας την βήμα – βήμα. Παρότι το άσμα «Μακεδονία ξακουστή» είχε αρκετές φορές και σε αρκετές εκδοχές, την τιμητική του χθες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να εργαλειοποιηθεί προς όφελος της ΝΔ, η Συμφωνία των Πρεσπών, η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αντιμετωπίζει με συγκατάβαση αυτού του είδους τους θεατρινισμούς που πόρρω απέχουν από διατύπωση σοβαρού αντιπολιτευτικού προγραμματικού λόγου από ένα κόμμα που, τουλάχιστον διατείνεται ότι θέλει να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας…
Είναι φανερό ότι ΝΔ και ΚΙΝΑΛ «παίζουν πια τα ρέστα τους», αναμένοντας τις κάλπες, κι έχοντας επενδύσει σε μια στρατηγική τεχνητής έντασης και δημιουργίας αδιεξόδων. Μια στρατηγική παρατεταμένης φθοράς που, σε τελευταία ανάλυση, δεν πλήττει την κυβέρνηση αλλά τον τόπο, την πρόοδο που γίνεται σταδιακά καθημερινά, τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών, τη μείωση της ανεργίας, την ανάκαμψη των δεδομένων, τα πρώτα βήματα για την παραγωγική ανασυγκρότηση. Οι ύβρεις στο πρόσωπο του Γιώργου Βαρεμένου στην Μελβούρνη από μειοψηφία ατόμων, δεν είχαν στο στόχαστρό τους έναν βουλευτή αλλά τη Βουλή των Ελλήνων. Και επρόκειτο για ύβρεις, το υπόβαθρο των οποίων το είχε καλλιεργήσει, ηθελημένα ή όχι, συνειδητά ή μη, μικρή σημασία έχει, η ακραία και ανεγκέφαλη ρητορική της ΝΔ – μια ρητορική που πλέον κινείται στις παρυφές ενός ακραίου λόγου που βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τις δημοκρατικές παραδόσεις του κόμματος.
Μια ρητορική δημοκρατικά ανεύθυνη, κοινωνικά επικίνδυνη, πολιτικά προκλητική. Τίποτε από αυτά δεν φαίνεται να συγκινεί την ηγεσία της ΝΔ, για την οποία ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Και στη βάση του «ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει», η «προδοσία» των Πρεσπών αναμειγνύεται με την υπόθεση Λοΐζου, σε συνδυασμό με τον «κακό» Πολάκη, τους «ανερμάτιστους» ΣΥΡΙΖαίους, με φόντο πάντα τη διεξαγωγή «εδώ και τώρα» των εκλογών! Μπορεί αυτή η τακτική να συστήσει αξιόπιστη εναλλακτική; Μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστο οδικό χάρτη; Παρά τις περί του αντιθέτου δημοσκοπήσεις, η απάντηση είναι αρνητική. «Μετεξεταστέα» είναι η ηγεσία της ΝΔ που μοιάζει να ζητά την εναλλαγή στην εξουσία μόνο και μόνο στο όνομα του «να ξαναέλθουμε εμείς στα πράγματα». Τελεία και παύλα. Την τελεία και την παύλα που θα βάλουν οι πολίτες στις πρωθυπουργικές φιλοδοξίες του Κυριάκου Μητσοτάκη.
