Η «άλλη» ΝΔ

Τα όσα είπε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, κατά την προχθεσινή Διάσκεψη των Προέδρων, στη Βουλή, που κατέληξε στη συγκρότηση του ΕΣΡ, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και προσωπικό «μανιφέστο» του πρώην Προέδρου της ΝΔ.

Ο πολύπειρος πολιτικός δεν περιορίστηκε σε μια διαδικαστικού χαρακτήρα τοποθέτηση, αλλά αξιοποίησε την ευκαιρία -και λόγω της απ’ ευθείας τηλεοπτικής μετάδοσης- για να καταθέσει την ιδιαίτερη πολιτική τοποθέτησή του, για το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών. Σταχυολογούμε: Την ευθεία κριτική ή αυτοκριτική, για το επί 27 χρόνια αρρύθμιστο τηλεοπτικό τοπίο, με την ένταση των διατυπώσεων να παραπέμπει, σε επί της αρχής συμφωνία με την πρωτοβουλία της κυβέρνησης, για την παροχή αδειών. Τη διατύπωσή του, πιο ευθεία από προηγούμενες φορές, για το ότι έπρεπε να είχε συγκροτηθεί από καιρό το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Επιβεβαιώνεται, έτσι, η εκτίμηση, πως με την προεδρία του (του κ. Μεϊμαράκη) θα είχε, πιθανότατα, καταστεί δυνατή η συγκρότηση του Οργάνου, πολύ πιο έγκαιρα, που θα απέτρεπε όλη αυτή την περιπέτεια που περάσαμε, με τη δικαστική παρέμβαση. Η υπαινικτική αναφορά, μάλιστα, του κ. Μεϊμαράκη, στην ύπαρξη συναλλαγής, για την προχθεσινή κατάληξη, αποτυπώνει τη δική του, διαφορετική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία η αναζήτηση συναινετικών λύσεων, ιδιαίτερα μάλιστα, όπου τούτο μάλιστα επιβάλλεται από το Σύνταγμα, αποτελεί θεμελιώδη πολιτική επιλογή και δεν προκύπτει εξ ανάγκης, ούτε ως προϊόν κάποιου δούναι και λαβείν. Προφανώς, γι’ αυτό το λόγο και ο κ. Μεϊμαράκης αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει δημόσια, ότι απείχε από τις εσωκομματικές διεργασίες. Αφήνουμε τους βαρύτατους υπαινιγμούς, για το ότι δημοσιεύματα που τον ενέπλεκαν, μαζί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε παρακυβερνητική «παράγκα», εκπορεύονταν από ή και από το Μοσχάτο, όπου είναι τα καινούργια γραφεία της ΝΔ, αν και αποτυπώνουν το γενικότερο κλίμα, σε πλήρη αντίθεση με την ειδυλλιακή εικόνα, που επιχειρείται να εμφανιστεί προς τα έξω.

Είναι προφανές, πως τα παραπάνω αποτελούν ένα ολωσδιόλου διαφορετικό πολιτικό αφήγημα, απ’ αυτό της επίσημης ΝΔ, που, εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε, ότι δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο θέμα, αλλά επεκτείνονται στο σύνολο της πολιτικής ύλης. Είναι δε ακόμη προφανέστερο, πως ο πρώην Πρόεδρος της ΝΔ, με τη γνωστή, μακρά διαδρομή, δεν εκφράζει μόνο τον εαυτό του, αλλά ένα, άτυπο μεν, αλλά διακριτό εσωκομματικό πόλο, μια ΝΔ εντελώς διαφορετική από εκείνον του κ. Μητσοτάκη.