Πέρα από τις, φανερές, σκοπιμότητες, προφάσεις και συνδηλώσεις, υπάρχει και η αλήθεια των πραγμάτων, όπως προκύπτει από τα γεγονότα, αλλά και την κοινή λογική.
Τι μας λέει ο κος. Σημίτης; Ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν προώθησε όσα είχε συμφωνήσει εκείνος στο Ελσίνκι, σχετικά με τις «ελληνοτουρκικές διαφορές» και την παραπομπή τους στο Διεθνές Δικαστήριο. Γιατί, ειδικότερα, δεν το έπραξε στο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα που ο ίδιος συμφώνησε, μέχρι το τέλος του 2004. Να θυμίσουμε ότι η επίμαχη συμφωνία συνήφθη το Δεκέμβριο του 1999 και η κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε το Μάρτιο του 2004.
Δηλαδή, κατηγορεί το διάδοχο του δεν έπραξε σ` ένα διάστημα οκτώ μηνών, ότι ο ίδιος παρέλειψε ή δεν κατόρθωσε να πράξει, τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, ενώ μάλιστα είχε μεσολαβήσει νωπή λαϊκή εντολή! Απίστευτο. Αλλά πέραν της λογικής ανακολουθίας, μπαίνουν κάποια ερωτήματα, καθώς κάποιοι επιμένουν να «ξύνονται στη γκλίτσα του τσοπάνη». Γιατί, άραγε, ο τότε πρωθυπουργός, γνωρίζοντας μάλιστα την αντίθετη θέση του διαδόχου του, δεν προώθησε, αφού είχε τόσο χρόνο, έστω την προδικασία, όπως τη σύνταξη του συνυποσχετικού; Τι τους εμπόδισε; Μήπως αυτό που υπονοείται και από άλλες παρεμβάσεις, ότι δηλαδή η Τουρκία έθετε ζητήματα που άγγιζαν το σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας;
Αλλά τι ακριβώς θέλουν να μας πουν ο πρώην πρωθυπουργός και οι συν αυτώ; Επειδή δε εμπλέκουν και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, να τους θυμίσουμε ότι ο τελευταίος ουδέποτε μίλησε ή αποδέχθηκε την ύπαρξη «διαφορών» με την Τουρκία, πέραν της οριοθέτησης, ως αυστηρά νομοτεχνικού ζητήματος, της υφαλοκρηπίδας. Η ομιλία του, ως πρωθυπουργού, στη Βουλή, στις 10 Φεβρουαρίου 1975, αλλά και η κοινή δήλωση με τον Τούρκο ομόλογο του, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, στις 31 Μαϊου του ίδιου έτους, είναι απολύτως ξεκάθαρα.
Ακόμη πιο ξεκάθαρη ήταν η τοποθέτηση του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά την ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο, το Μάρτιο του 1987, στη διάρκεια της γνωστής κρίσης….
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
