Στην πολιτική έχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι η πορεία της φθοράς δεν αρχίζει μόνο όταν μία κυβέρνηση ξεκινά τα «παραπατήματά» της ή όταν εφαρμόζει μία αντιδημοφιλή πολιτική. Πολλές φορές, η πορεία προς τη φθορά ξεκινά όταν ο εκάστοτε πρωθυπουργός διακατέχεται από αλαζονεία. Τότε, γίνεται επιρρεπής στα μεγάλα λάθη, είτε πιστεύοντας ότι «τον παίρνει» και πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, είτε διότι μέσα στην μέθη της ισχύος του, δεν φροντίζει να διορθώνει τα όποια λάθη κάνει –το έλεγε ο Κένεντι, εξάλλου, πως «ένα λάθος γίνεται σφάλμα όταν δεν προσπαθούμε να το διορθώσουμε».
Αν, λοιπόν, βγαίνει ένα συμπέρασμα από τη συνέντευξη Τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είναι πως ο ιός της αλαζονείας έχει κατακυριεύσει το Μέγαρο Μαξίμου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδειξε πολλές φορές ότι έχει μεθύσει από την ισχύ του και πως αισθάνεται περισσότερο ηγεμόνας και λιγότερο ως ένας διαρκώς λογοδοτών πρωθυπουργός.
«Δε θα σας απαντήσω γιατί δεν έχω καμία πρόθεση να σας απαντήσω», είπε σε συνάδελφο που ρώτησε αν θα κάνει και άλλον ανασχηματισμό. Τον ενημέρωσε, εξάλλου, πως «δε θα μοιραστεί τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει τους υπουργούς του». Επίσης, προανήγγειλε ότι δε θα επιζητήσει ποτέ ξανά συναίνεση από καμία πολιτική δύναμη, ενώ για το γεγονός ότι ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης αντέτεινε πως «κυβερνάει δύο χρόνια, όχι πενήντα», ξεχνώντας προφανώς πόσες φορές κατέβηκε ως αντιπολίτευση στην ιδιαίτερη πατρίδα του και κερδοσκόπησε πολιτικά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια στους συμπατριώτες του.
Σχεδόν σε κάθε απάντηση του πρωθυπουργού, η αλαζονεία, αλλά και η αίσθηση μονιμότητας, δεν μπορούσε να κρυφτεί. Και, όπως έχει δείξει η ιστορία, τότε είναι που αρχίζουν τα μεγάλα λάθη και η πτώση ξεκινά να φαίνεται ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία…
