Αναμφίβολα η ανάπτυξη είναι το αποτελεσματικότερο φάρμακο που θεραπεύει όλες τις πληγές. Χώρες σαν την Κίνα, την Νότια Κορέα, την Σιγκαπούρη, την Ταιβάν και τόσες άλλες, με ξεχωριστά νομίσματα και διαφορετικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους, που σημειώνουν υψηλούς μέσους ετήσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς, καταφέρνουν να έχουν πολύ μικρά ποσοστά ανεργίας, χαμηλό πληθωρισμό και ελάχιστο δημόσιο χρέος. Ωστόσο, στην πράξη έχει παρατηρηθεί ότι ο βαθμός αποτελεσματικότητας των εφαρμοζόμενων μέτρων μακροοικονομικής πολιτικής, προσδιορίζεται άμεσα από την ποιότητα και την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνικών θεσμών, το μέγεθος της άνομης παραοικονομίας και το επίπεδο διαφθοράς του πολιτικού συστήματος. Αξιοπρόσεκτη είναι η περίπτωση αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, που αν και την τελευταία εικοσαετία επιτυγχάνουν μηδαμινούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, ωστόσο αποτελούν πρότυπα κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης. Για παράδειγμα, οι Σκανδιναβικές χώρες (Σουηδία, Δανία, Νορβηγία και Φιλανδία) συνιστούν υπόδειγμα σοσιαλδημοκρατίας και πρότυπα κράτους ευημερίας, λόγω της άρτιας κοινωνικοοικονομικής τους οργάνωσης και του υψηλού βιοτικού επιπέδου των πολιτών τους. Επίσης, χώρες σαν την Γερμανία, την Ελβετία, την Μ. Βρετανία, την Αυστρία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, κ.λπ., χαρακτηρίζονται για τους καλοκουρντισμένους κοινωνικούς τους θεσμούς, τα εξαίρετα υγειονομικά τους συστήματα, τα κορυφαία εκπαιδευτικά τους συστήματα, τις άψογες συνθήκες εργασίας, κ.λπ., με συνέπεια οι χώρες αυτές να αποτελούν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας των οικονομολόγων, των κοινωνιολόγων και άλλων ερευνητών.
Παρατηρήσεις: Ο ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης απεικονίζεται από την ποσοστιαία μεταβολή του πραγματικού ΑΕΠ ή ΑΕΠ σε σταθερές τιμές. Τα στοιχεία των ρυθμών ανάπτυξης του 2015 αφορούν το β’ τρίμηνο και της ανεργίας τον Ιούνιο του 2015. Πηγή των στοιχείων είναι η Eurostat. Τα στοιχεία του πίνακα αφορούν τους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης και των ποσοστών ανεργίας διαφόρων χωρών της ΟΝΕ (Οικονομική Νομισματική Ένωση) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Η ουσιαστικής σημασίας διαπίστωση είναι ότι αρκετές χώρες της ΟΝΕ και της ΕΕ, που τα τελευταία χρόνια πορεύονται με αρνητικούς ή ασθενικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, το ποσοστό ανεργίας κυμαίνεται σχετικά σε χαμηλά επίπεδα. Στο σύνολο των χωρών της Ευρωζώνης, που τα τελευταία χρόνια ο μέσος αναπτυξιακός ρυθμός είναι αρνητικός γύρω στο -1%, παρατηρούμε ότι οι άνεργοι αποτελούν περίπου το 11% του εργατικούδυναμικού. Για παράδειγμα, στην Φινλανδία, την Ολλανδία, την Αυστρία, κ.λπ., που οι αναπτυξιακοί ρυθμοί είναι αρνητικοί ή οριακά πάνω από το μηδέν, τα ποσοστά ανεργίας είναι χαμηλότερα του 10% ή ακόμα και του 7%. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ιταλία και η Πορτογαλία που αντιμετωπίζουν προσκόμματα στην αναπτυξιακή τους πορεία, τα ποσοστά ανεργίας το 2015 είναι κάτω από το 13%, σε αντίθεση με την Ελλάδα που το ποσοστό ανεργίας υπερβαίνει το 25%. Σε χώρες σαν τις Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία, Ιταλία, Γαλλία, Ιρλανδία, Μ. Βρετανία, Σουηδία, κ.λπ., που έχουν από τα πιο προηγμένα συστήματα πρόνοιας και κοινωνικής ασφάλισης στον κόσμο, οι άνεργοι απολαμβάνουν εξαίρετες παροχές από το κράτος πρόνοιας, όπως υψηλά επιδόματα ανεργίας, πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη, κ.λπ. Σε αυτές τις χώρες οι πολίτες φορολογούνται, αλλά το κράτος ευημερίας είναι παρόν στις δύσκολες για τους πολίτες στιγμές και κυρίως όταν είναι άνεργοι ή σοβαρά νοσήσουν. Απεναντίας, σε χώρες στην Ελλάδα της παρατεταμένης οικονομικής-δημοσιονομικής κρίσης, το κράτος πρόνοιας είναι ανύπαρκτο και αυτοί που ευημερούν είναι η κομματική κλεπτοκρατία και η ασύδοτη πολιτικοοικονομική νομενκλατούρα. Δυστυχώς, η χώρα μας έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας από κάθε άλλη χώρα της ΕΕ, με το χειρότερο κράτος πρόνοιας στην Ευρωζώνη.
