ΦΙλος της στΗλης – καλά, μια λέξη είπαμε! – και βαθύτερος γνώσης των τουρκικών πραγμάτων, μας εγκαλούσε για την οπτική γωνία των προσφάτων σημειωμάτων με τα οποία επιχειρούσαμε να διασυνδέσουμε την διαχείριση του Προσφυγικού από μέρους της Ελλάδας με τις διαφαινόμενες ανατροπές στο καθεστώς του Αιγαίου (“εύκολη” ανάμειξη του ΝΑΤΟ, διαχείριση των γκρίζων ζωνών, συνολική ατμόσφαιρα στο τρίγωνο Ελλαδας-Γερμανίας-Τουρκίας). Θεωρώντας ότι, με την προσέγγισή μας αυτή συμβάλλουμε στην επαναφορά μιας λογικής “κινδύνου εξ Ανατολών” – έφθασε μάλιστα στο σημείο να μας κατατάξει στην πλευρά εκείνη του φάσματος όπου εδρεύει ο Πάνος Καμμένος. αυτό όμως θα το αντιπαρέλθουμε ως εν τη ρύμη του φιλικού λόγου.
Κρατούμε όμως, και γι αυτό επανερχόμαστε, τον πυρήνα του επιχειρήματος. Διότι έχει ιδιαίτερη σημασία μπροστά σ’ εκείνα που έρχονται. Κι ας μην λησμονούμε ότι, στην διεθνή πολιτική (και ιδίως στα χρόνια που ζούμε, στην περιοχή όπου ζούμε) υπάρχουν βέβαια οι “γνωστοί άγνωστοι” – δηλαδή γεγονότα που τα βλέπεις νάρχονται στον ορίζοντα, αλλά δεν μπορείς ακριβώς να προβλέψεις πώς θα κινηθούν (τελικά, θα γεφυρώσει η Άγκυρα το χάσμα που την χώριζε τα τελευταία χρόνια από το Ισραήλ; τι ρόλο θα διαδραματίσει στην ευρύτερη περιοχή η επαναφορά του Ιράν; σημειώστε ότι και οι δυο διαστάσεις ενέπλεξαν επ’ εσχάτων την Αθήνα και την υποτιθέμενη διπλωματία της). Υπάρχουν όμως και οι “άγνωστοι άγνωστοι”, δηλαδή εκείνες οι εξελίξεις που δεν τις βλέπει κανείς κάπου στον ορίζοντα, ή πάλι που η συνέχειά τους βρίσκεται έξω από τα στερεότυπα σκέψης (ποιος θα περίμενε τιμή του αργού κάτω από τα 30 δολάρια το βαρέλι; θα μπορούσε να επανεκκινήσει οικονομικά η όλη περιοχή μετά απο μια ριζική αλλαγή πορείας στην Ελλάδα ή/και λύση του Κυπριακού;).
Πάντως, για την ώρα, εκείνο που βλέπουμε – ή, αν δεν βλέπουμε κακό του κεφαλιού μας… – είναι ότι οι συνολικές συνθήκες σκληραίνουν. Ενώ η δική μας “πολιτική” είναι να αντιδρούμε όπως-όπως και με καθυστερημένη προσαρμογή στις κινήσεις των άλλων. Συν, να παριστάνουμε – ίδια η στρουθοκάμηλος! – ότι δεν τρέχει τίποτε.
Συμφωνεί η Άνγκελα Μέρκελ με τον Ερντογάν την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή; Προσέρχεται αναγκαστικά ο Αλέξης Τσίπρας, πλειοδοτεί ο Πάνος Καμμένος αφιερώνοντας την σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας στην μνήμη των χαμένων πιλότων της Κινάρου(!). Έχουμε τις πέντε διαδοχικές κινήσεις διεκδίκησης στο Αιγαίο: ΝΟΤΑΜ για έρευνα και διάσωση με αφορμή την τραγωδία στην Κίναρο, ΝΑVTEX για έρευνες του “Τσεσμέ” για υδρογονάνθρακες στα ανοιχτά της Εύβοιας την επόμενη μέρα, “άρνηση” ανεφοδιασμού του πρωθυπουργικού αεροσκάφους στην Ρόδο την μεθεπομένη, παρεμπόδιση πόντισης καλωδίου από Ιταλικό πλοίο την ίδια βδομάδα, άντε και μια ΝΟΤΑΜ για άσκηση πέρα από το Καστελλόριζο… Κανείς δεν λέει να ζωστούμε με φυσεκλίκια, ούτε άλλωστε να κάνουμε θέμα αληθινό το ότι ο φράχτης της Σένγκεν στα βόρειά μας σύνορα θα χωρίζει/ενώνει σύμφωνα με τους “εταίρους” την Ελλάδα (Greece) με την Μακεδονία (Macedonia) και όχι με την πΓΔΜ ή Σκόπια (FYRoM).
Όμως, να, αυτού του είδους οι προσαρμογές χρειάζεται να γίνονται με παραδοχές δημόσιες και με διαφάνεια. Αλλιώς… αλλιώς θα την βγάζουμε (ίσως) καθαρή αυτήν την περίοδο, θα λέμε μεταξύ μας ότι “ανταποκριθήκαμε στο Προσφυγικό” ότι “δεν ρισκάραμε το Σένγκεν” αλλά το πολιτικό μας σύστημα (και όχι απλώς η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ) θα έχει φορτωθεί κάτι που δεν θα το έχει συνειδητοποιήσει η κοινή γνώμη. Λάθος!
