Γιώργου εγκώμιον
Από το βράδυ της περασμένης Κυριακής, περισσεύουν τα
απαξιωτικά –έως και χολερικά, σε ορισμένες περιπτώσεις- σχόλια
σε βάρος του Γιώργου Παπανδρέου, στον απόηχο του
αποτελέσματος του δεύτερου γύρου των εκλογών στο Κίνημα
Αλλαγής και της ευρείας ήττας που υπέστη.
Εντάξει, εκ πρώτης όψεως, αυτά τα σχόλια μοιάζουν να
«κουμπώνουν» με την πραγματικότητα, αφού όντως η ήττα του
πρώην πρωθυπουργού ήταν εκκωφαντική και, προφανώς, δεν
αποτελεί και ό,τι καλύτερο για την υστεροφημία του. Συν τοις
άλλοις, της ήττας είχε προηγηθεί μία ατυχής εβδομάδα, με τον
Γιώργο Παπανδρέου να παίζει σε έναν ατυχή «κόντρα ρόλο» της
πόλωσης και της προσωπικής αντιπαράθεσης –προσπαθούσε,
δηλαδή, να κάνει όλα όσα δεν ήταν ποτέ στη ζωή του.
Όμως, η εμπλοκή του Γιώργου Παπανδρέου σε αυτή τη διαδικασία
μπορεί να αφήνει τον ίδιο τραυματισμένο με (άλλη μία) πολιτική
ήττα στο ενεργητικό του, ωστόσο συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο με
την παράταξη την οποία και ο ίδιος υπηρετεί. Δεν έχει περάσει
πολύς καιρός από την αιφνίδια εμπλοκή του πρώην
πρωθυπουργού στην προεκλογική εκστρατεία, σε μία συγκυρία
που η Χαριλάου Τρικούπη παραπατούσε μετά τις αιφνίδιες
εξελίξεις με την απώλεια της Φώφης Γεννηματά. Η εκλιπούσα
πρώην πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής πιστώνεται ότι κρατούσε
ενωμένο το κόμμα και μετά την εκδημία της τα πάντα θα
μπορούσαν να συμβούν. Η εμπλοκή του Παπανδρέου στη
διαδικασία αναζωογόνησε αναμφίβολα το ενδιαφέρον για το
Κίνημα Αλλαγής και τις εξελίξεις σ’ αυτό και ενέτεινε ακόμη
περισσότερο τη δυναμική που είχε εμφανιστεί στη Χαριλάου
Τρικούπη. Επίσης, ο πρώην πρωθυπουργός ουσιαστικά
προσέφερε και ενισχυμένη νομιμοποίηση στον νέο ηγέτη του
κόμματος, Νίκο Ανδρουλάκη, αγνοώντας τις εκκλήσεις και τις
εισηγήσεις να αποσυρθεί μετά τον πρώτο γύρο: ο Ανδρουλάκης,
ακριβώς χάρη στην απόφαση Παπανδρέου (και, κυρίως, χάρη στις
ψήφους των 206.000 πολιτών που ψήφισαν προχθές) είναι ο
αρχηγός του 69% και όχι του 37%…
Προσώρας, μόνο σενάρια μπορούν να διατυπωθούν για τις
επόμενες κινήσεις του πρώην πρωθυπουργού. Ωστόσο, η πρώτη
του δήλωση μετά το αποτέλεσμα ήταν άψογα ενωτική, ενώ όλα
δείχνουν πως εφεξής θα είναι ενεργότερος πολιτικά. Και όσοι
μιλούν για την «υστεροφημία» του και άλλα ηχηρά παρόμοια, θα
πρέπει να εξηγήσουν γιατί σε όλη την Ευρώπη οι πρώην
πρωθυπουργοί παραμένουν ενεργοί πολιτικά εκτιθέμενοι στην
λαϊκή ψήφο, αλλά και κατά πόσον οι ίδιοι θα προτιμούσαν έναν
άφωνο πρώην πρωθυπουργό που απλώς κρατάει κατειλημμένη
μία έδρα στη Βουλή και κάνει τη ζωή του…
