Σε πείσμα της ψήφισης 3.450 νόμων από την ελληνική Βουλή και της έκδοσης 115.000 υπουργικών αποφάσεων μετά το 1975, η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία «πάνε σύννεφο» στη χώρα μας, όπως προκύπτει από στοιχεία έρευνας της διαΝΕΟσις, η οποία παρουσιάσθηκε πρόσφατα στην εκπομπή του ΣΚΑΙ «Η Ελλάδα στον καθρέφτη».
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα εκτιμάται από 6% έως 9% του ΑΕΠ, δηλαδή έως και 32% των συνολικών ετήσιων εσόδων του κράτους. Δηλαδή, το ελληνικό Δημόσιο χάνει κάθε χρόνο έως και 16 δις. ευρώ, τα οποία θα υπερκάλυπταν τις ετήσιες δαπάνες για μισθούς και συντάξεις στον τομέα αυτό!
Και τί δεν θυμήθηκα με τα νέα αυτά στοιχεία για τον «θρίαμβο» της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής στη χώρα μας, τον οποίο πληρώνουν ακριβά κυρίως οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, οι οποίοι επί σαράντα τώρα χρόνια παραμένουν τα υποζύγια του συνεχώς αυξανόμενου φορολογικού βάρους. Θυμήθηκα την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων υπό τον αείμνηστο ακαδημαϊκό και καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο, η οποία τον Ιανουάριο του 1990 είχε εκτιμήσει ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα αντιπροσωπεύει το 40% του ΑΕΠ, έναντι μόνο 10% στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Θυμήθηκα τον πρώην υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργο Αλογοσκούφη, ο οποίος είχε αποκαλύψει ότι η φοροδιαφυγή υπερβαίνει τα 21 δισ. ευρώ, υπογραμμίζοντας ότι η φορολογία στη χώρα μας θα ήταν χαμηλότερη αν δεν υπήρχε αυτό το εθνικό «σπόρ»!
Επίσης, θυμήθηκα το Εθνικό (τάχα) Επιχειρησιακό (τάχα) Πρόγραμμα (από τίτλους Νόμων και προγραμμάτων είμαστε ευρηματικοί, από ουσία ή αποτέλεσμα πάσχουμε!), το οποίο παρουσίασαν το 2010 ο τότε υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου μαζί με τρεις άλλους ακόμα υπουργούς, συνεχίζοντας τη «μάχη» στους ανεμόμυλους της παραοικονομίας, της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής ως νέοι Δονκιχότες. Το «Πρόγραμμα» αυτό, που στο μεγαλύτερο μέρος αποτελείτο από συρραφή φορολογικών νόμων και αριθμούσε πάνω από … 100 σελίδες, περιελάμβανε σχεδόν τα πάντα εκτός από εκείνα που συνεχώς τροφοδοτούν, ενισχύουν και θεοποιούν την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή. Διότι, οι συντάκτες και του νέου αυτού «Προγράμματος» (ίσως να ήταν το … εκατοστό την τελευταία τριακονταετία!) για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, όπως και όλοι οι υπουργοί Οικονομικών μετά το 1975, αποστρέφουν το πρόσωπό τους από την κυρίαρχη διαπίστωση ότι το ελληνικό φορολογικό σύστημα είναι μονίμως αντιαναπτυξιακό και κοινωνικώς άδικο εξαιτίας κυρίως μόνιμων παθογενειών του, οι οποίες όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται, αλλά και ενισχύονται, όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει στη στήλη αυτή.
