Γιατί η κατακραυγή;

    Μόνο σε «αφορισμό» δεν προχώρησαν οι «ευρωλάγνοι» σε βάρος του Νίκου Ξυδάκη, επειδή, απλώς, ζήτησε να αναζητηθούν και εναλλακτικές λύσεις εκτός Ευρωζώνης.

 Ακόμη και σύντροφοι του, κατακεραύνωσαν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, με το πρόσθετο επιχείρημα, ότι είναι και ατυχής η επιλογή της χρονικής συγκυρίας, τη στιγμή που είναι στον «αέρα» η διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Δεν ακούσαμε, όμως, καμία αναφορά, ούτε από την πλευρά της πλειοψηφίας, στην  παρέμβαση της πρώην υπουργού, Αννας Διαμαντοπούλου, που ζήτησε από τον πρόεδρο της Κομισιόν, να δώσει στη δημοσιότητα, το προ ενάμιση έτους σχέδιο, που ισχυρίστηκε ότι είχε, για την πιθανή-τότε-έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Δηλαδή, η ενέργεια αυτή της υπουργού, με τη δεδηλωμένη φιλοευρωπαϊκή προσέγγιση, δεν προκαλεί ζημιά στην εν εξελίξει διαπραγμάτευση και την εθνική οικονομία, για να θυμηθούμε και την παρέμβαση του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ;  Πολλώ μάλλον όταν επανέρχεται η συζήτηση, μάλλον εκ του πονηρού, για ένα σχέδιο-φάντασμα, που, στην πράξη, χρησιμοποιήθηκε ως ένας εκβιαστικός μοχλός πίεσης, προς την κυβέρνηση Τσίπρα, προκειμένου να δεχθεί τη συμφωνία.

 Αλλά, πολύ πριν τον κ. Ξυδάκη, αλλά και την κα. Διαμαντοπούλου, τα σενάρια για GREXIT, είχαν ανακινηθεί, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, από το εξωτερικό, από τους ίδιους τους πιστωτές και τα δημοσιογραφικά τους όργανα. Ο κ. Σόιμπλε και ο κ. Ρέγκλινγκ, άραγε, που «απείλησαν» ότι χωρίς το ΔΝΤ, δε θα υπάρξει εκταμίευση δόσης, επισείοντας, εμμέσως πλην σαφώς, την απειλή της πτώχευσης, για τη χώρα μας, άραγε ωφελούσαν την ελληνική οικονομία; Η, μήπως, ο «φιλέλληνας» κ. Μοσκοβισί, που δήλωσε, συγκρατώντας με δυσκολία τα δάκρυα του, ενώπιον επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου, ότι «αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη», τι σήμα, άραγε, έστελνε στο σύνολο της διεθνούς κοινότητας, αλλά και, ειδικότερα, τις περίφημες αγορές; Δεν ακούσαμε, όμως, κανέναν από τους εγχώριους, δεδηλωμένους φιλοευρωπαϊστές, ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας, γι` αυτές τις παρεμβάσεις; Δεν αντιλήφθηκαν τον εκβιαστικό χαρακτήρα των εν λόγω παρεμβάσεων, πολύ δε περισσότερο, δε διέκριναν την αρνητική επίδραση τέτοιων παρεμβάσεων, στην ελληνική οικονομία και την προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση;  Ξαφνικά, ο κος. Ξυδάκης, έγινε, ο «αποδιοπομπαίος τράγος», επειδή τόλμησε να πει ανοιχτά, ότι ψιθυρίζεται στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου, καθώς και τα πολιτικοδημοσιογραφικά γραφεία, αλλά και σε όλο μεγαλύτερα τμήματα της κοινής γνώμης;